การออกแบบแรกดังแสดงในรูปที่ 1 มีไว้สำหรับการติดตั้งทรานซิสเตอร์และไมโครวงจรบนแผงวงจรพิมพ์ กำลังหัวแร้งประมาณ 7 วัตต์ แรงดันไฟจ่าย 6.3 V.
ในรูปที่ 1 ตัวเลขระบุ: 1 - แหวนรอง 2 - บุชชิ่ง; 3 - ฐาน: 4 - หมวก; 5 - ไฟเบอร์กลาส; 6 - หลอด; 7 - ต่อย; 8 อุด; 9 - ด้ายใยหิน; 10 - คอยล์ร้อน; 11 - มือจับ
การออกแบบหัวแร้งเป็นแบบดั้งเดิม ท่อทองแดงติดอยู่กับด้ามจับซึ่งทำจากวัสดุฉนวนโดยกดปลายลงไป ไฟเบอร์กลาส 2-3 ชั้นถูกพันบนท่อทองแดง โดยมีการพันขดลวดความร้อน จากด้านนอกเกลียวหุ้มด้วยด้ายใยหิน องค์ประกอบความร้อนทั้งหมดถูกหุ้มด้วยฝาโลหะจากปากกาลูกลื่นแบบรีฟิลหลายอัน หัวแร้งประกอบตามลำดับต่อไปนี้ ท่อถูกให้ความร้อนด้วยหัวแร้งอันทรงพลังและกดลงบนก้านของฐานเหล็กเพื่อความน่าเชื่อถือที่มากขึ้น ให้เจาะรูที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.8-1 มม. ในตำแหน่งที่ติดกับท่อแล้วตอกหมุดลวดเหล็กหรือตะปูเข้าไป ไฟเบอร์กลาสสองชั้นกว้าง 40 มม. และเกลียวนิกโครมถูกพันไว้บนท่อ เกลียวเป็นลวดนิกโครมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.35 มม. (เกลียวของเหล็กไฟฟ้า) โดยมีความต้านทานรวม 5-5.6 โอห์ม บิดจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของขดลวดด้วยส่วนตรงกลางของลวดทองแดงยาว 100 มม. เส้นผ่านศูนย์กลาง 0.6 มม. จุดเริ่มต้นของการม้วนจะถูกจับจ้องไปที่ท่อให้ใกล้กับส่วนปลายมากที่สุดและพันลวดนิกโครมโดยเพิ่มทีละ 0.3 มม. จากนั้นจึงพันสายไฟใยหินบางๆ ไว้รอบเครื่องทำความร้อน
เครื่องซักผ้าถูกขันเข้ากับที่จับและผ่านรูในที่จับและเครื่องซักผ้าผ่านสายไฟที่ทำจากตัวนำไฟฟ้าแบบยืดหยุ่นหุ้มฉนวน 3 เส้น พวกเขาผ่านสามรูในฐานและขันสกรูเข้ากับเครื่องซักผ้าโดยติดตั้งบูชสามอัน ฉนวนที่ทางผ่านรูในฐานควรเสริมด้วยไฟเบอร์กลาสสองหรือสามชั้นเพิ่มเติม สายไฟเส้นหนึ่งเชื่อมต่อกับก้านฐานโดยใช้ผ้าพันแผลลวดทองแดงเปลือยตัวนำนี้ทำหน้าที่กราวด์ปลายหัวแร้งระหว่างการทำงาน ส่วนที่เหลืออีกสองอันได้รับการออกแบบเพื่อเชื่อมต่อเครื่องทำความร้อนกับแหล่งจ่ายกระแสไฟ มีปลอกป้องกันวางอยู่บนเครื่องทำความร้อนและยึดด้วยตัวกั้นที่ทำจากลวดสปริง
หม้อแปลงไฟฟ้าสำหรับจ่ายไฟให้กับหัวแร้งจะต้องมีฉนวนระหว่างขดลวดที่ดี กระแสไฟฟ้าของขดลวดทุติยภูมิอยู่ที่ประมาณ 1 A
คุณสมบัติพิเศษของการออกแบบที่สอง (รูปที่ 2) คือการออกแบบตัวทำความร้อนซึ่งทำจากกราไฟท์และขันเข้ากับปลายหัวแร้งโดยตรง การออกแบบหัวแร้งนั้นง่ายมาก ส่วนปลายทำจากแท่งทองแดงที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 5 มม. และมีการตัดเกลียว M5 ขันน็อตเข้ากับเกลียวจนสุดแล้วสวมแหวนรองโลหะ (รูปที่ 4)จากนั้นใส่ปะเก็นไมก้าหนาประมาณ 0.5 มม. แล้วขันสกรูฮีตเตอร์อย่างระมัดระวัง
ในรูปที่ 2 ตัวเลขระบุ: 1 - ที่จับ; 2 - วงเล็บ; 3 - ทิป, 4 - ตัวเว้นวรรคไมกา; 5 - ชุดเครื่องทำความร้อน; 6 - กลีบดอกไม้; 7 - ปะเก็นไมก้า; 8 - หลอด; 9 - แท่งกราไฟท์
เครื่องทำความร้อนผลิตดังนี้ กระบอกกราไฟท์ถูกสอดเข้าไปในท่อทองแดงอย่างแน่นหนา และกราวด์ฟลัชด้วยขอบ กราไฟท์สามารถใช้ได้จากเซลล์กัลวานิกหรือแปรงสับเปลี่ยนของมอเตอร์ไฟฟ้า เจาะรูที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 4 มม. ตามแนวแกนของกระบอกสูบและตัดเกลียว M5 อย่างระมัดระวัง เมื่อขันเกลียวเข้ากับปลาย เกลียวจะสึกหรออย่างมาก ดังนั้นจึงจำเป็นที่เกลียวบนปลายจะต้องสะอาดเพียงพอและมีความยาวน้อยที่สุด เครื่องทำความร้อนถูกขันเกลียวเข้าไปในไมกาสเปเซอร์จนสุด จากนั้นใส่แหวนรองกลีบดอกไม้ที่ปลายเพื่อให้ท่อทองแดงของเครื่องทำความร้อนพอดีกับช่องของกลีบดอกและสวมปะเก็นไมกาอันที่สองใส่แหวนรองโลหะอันที่สองและรัดแพ็คเกจทั้งหมดให้แน่นด้วย น็อต M5. ส่วนปลายที่มีตัวทำความร้อนติดอยู่กับตัวยึดด้วยน็อตตัวเดียวกัน ขายึดเหล็กหนา 3.5 มม. ติดอยู่กับที่จับหัวแร้งด้วยสกรูและทำหน้าที่เป็นตัวนำความร้อน ตัวนำตัวที่สองถูกขันเข้ากับแหวนรองกลีบ
แรงดันไฟฟ้าในการทำงานของหัวแร้งอยู่ที่ประมาณ 1 V กระแสไฟประมาณ 15 A หัวแร้งนั้นใช้พลังงานจากเครือข่ายผ่านหม้อแปลงแบบสเต็ปดาวน์ เนื่องจากกระแสไฟฟ้าของเครื่องทำความร้อนมีความสำคัญ ตัวนำไฟฟ้าที่มีความยืดหยุ่นจะต้องมีหน้าตัดอย่างน้อย 3x3 มม. เวลาในการทำความร้อนของทิปจนถึงอุณหภูมิในการทำงานไม่เกิน 2 นาที หากคุณเพิ่มกระแสฮีตเตอร์คุณสามารถลดเวลาในการทำความร้อนลงเหลือไม่กี่วินาทีหัวแร้งมีความทนทานเป็นพิเศษเนื่องจากตัวทำความร้อนสามารถทนความร้อนและแยกได้จากออกซิเจนในอากาศ
