อุปกรณ์จิ๋วสำหรับทำข้อสอบ
เนื้อหา
เครื่องรับส่งสัญญาณขนาดเล็กสำหรับการสอบ
ทำหูฟังจิ๋วด้วยมือของคุณเอง
หูฟังไร้สายสำหรับการสอบ-1
หูฟังไร้สายสำหรับการสอบ-2
ไมโครหูฟังไร้สายบนชิป
หูฟังไร้สายที่ซ่อนอยู่
ตัวรับส่งสัญญาณนี้เป็นหนึ่งในการพัฒนาครั้งแรกของฉัน ฉันจำไม่ได้ว่าก่อนหรือหลังภาพยนตร์เรื่อง "Operation Y" ฉันประกอบเครื่องรับส่งสัญญาณแบบพกพาและด้วยความช่วยเหลือนี้ฉันจึงผ่านการทดสอบเพียงครั้งเดียว - "ลัทธิคอมมิวนิสต์วิทยาศาสตร์" การสอบอื่น ๆ ทั้งหมดไม่ได้ทำให้เกิดปัญหา.... และของฉัน เพื่อนนักเรียน Zilberstein บอกฉันจากบันทึกย่อ ( บางทีเขาอาจจะตอบ?).
ใช้พลังงานจากแบตเตอรี่ Krona ปุ่มควบคุมระดับเสียง R6 พร้อมสวิตช์จากตัวรับสัญญาณขนาดพกพา ระยะหลายสิบเมตร ครอบคลุมสถาบันการสื่อสาร (OEIS) ทั้งหมด เสาอากาศที่ทำจากลวดยืดหยุ่น 1-1.5 เมตรอยู่ใต้แจ็คเก็ต ที่ด้านหลัง แคปซูล DEMSH1A เชื่อมต่อด้วยสายเคเบิลในหน้าจอผ่านเข้าไปในปลอกและวางไว้ใต้สายนาฬิกาเขาโอนมันไปที่หมัดของเขา เขากระซิบหัวข้อของตั๋ว และยกหูขึ้น เขาแทบไม่มีเวลาเขียนมันลงไป สวิตช์ S1 ซึ่งเป็นต้นแบบของ P2K ในฝรั่งเศส ทำงานโดยการกดข้อศอกบนกระเป๋ากางเกง
ดังนั้นเซสชั่นจึงมาถึงและ "เวรกรรม" นั่นคือ ครูที่มีตะปูเต็มถังกำลังพยายามตอกมันเข้าตูดของคุณ ไม่ ฉันจะไม่แนะนำการออกแบบเครื่องดึงเล็บแบบดั้งเดิม เรามาพูดถึงวิธีหลีกเลี่ยงกระบวนการตอก "ตะปู" ที่ไม่พึงประสงค์ที่สุดโดยใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย ฉันคิดเรื่องนี้ขึ้นมาในปี 1996 ตอนที่ฉันอยู่ปีแรกที่มหาวิทยาลัย จริงๆแล้วฉันเรียนมา 5 ปีแล้วออกมาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีจิตสำนึกที่ชัดเจนและหัวว่างเปล่า :-) Palev ไม่เคยอยู่ที่นั่น นี่คือคำนำเพื่อที่จะพูด
ดังนั้นเราจึงต้องการ:
1. ซุปเปอร์กาว
2. แม่เหล็กอันทรงพลังจากฮาร์ดไดรฟ์ของคอมพิวเตอร์
3.ใช้ถ่าน AA
4. รีเลย์ RES-10 ในสถานะถอดประกอบซึ่งเราต้องการลวดเส้นเล็ก รีเลย์อื่นๆ ก็ใช้งานได้เช่นกัน สิ่งสำคัญคือลวดเส้นเล็ก ยิ่งบางยิ่งดี
5. ไฟเบอร์กลาสเคลือบฟอยล์
6.หูฟังจีนเสีย. สิ่งเดียวที่ต้องการคือเมมเบรน
7. ไส้ปากกาใช้แล้วที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 2.5 - 3 มม. และแหวนรองสองตัวที่พอดีและไม่หลุดออกมา
เทคโนโลยี
เรานำแบตเตอรี่ AA และถอดแจ็คเก็ตดีบุกออก จากดีบุกนี้เราตัดแถบยาว 22-25 มม. และกว้าง 3-4 มม. ออก จากนั้นเราก็งอมันเพื่อให้ได้กระบอกสูบ เราประสานตะเข็บของกระบอกสูบ นี่คือฐานของหูฟัง
ตอนนี้คุณสามารถเริ่มสร้างฐานได้แล้ว ในการทำเช่นนี้ให้ใช้ลามิเนตไฟเบอร์กลาสที่มีความหนาประมาณ 0.3-0.5 มม. (หากจำเป็นก็จะแยกส่วนได้ดี) และตัดวงกลมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางที่ต้องการออกมาโดยจะต้องพอดีกับร่างกายด้วยแรงหรือคุณสามารถสลักลวดลายทั้งหมดไว้ล่วงหน้าแล้วจึงตัดทุกอย่างออกด้วยกรรไกร คุณยังสามารถตัดแผ่นสัมผัสทั้งหมดด้วยมีดคัตเตอร์ได้ ตามขอบของวงกลมลามิเนตไฟเบอร์กลาสจะถูกบัดกรีไปที่ฐานของกระบอกสูบ เท่านี้ร่างกายก็พร้อมแล้ว
ตอนนี้คุณต้องติดแม่เหล็กเข้ากับฐาน แม่เหล็กธรรมดาจะไม่ทำงานที่นี่คุณต้องมีแม่เหล็กที่ทรงพลังมากและได้มาจากฮาร์ดไดรฟ์ที่พัง แม่เหล็กหนึ่งอันจากที่นั่นก็เพียงพอสำหรับหูฟังจำนวนมาก แม่เหล็กที่ได้มาจากสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของคอมพิวเตอร์พัง!!! ด้วยคีมเป็นลูกบาศก์ขนาดตามสเกล (2x2x2 มม.) ของแบบที่กำหนด หนึ่งในลูกบาศก์ผลลัพธ์ (ได้ก้อนเป็นครั้งแรกหลังจากบี้ประมาณ 10-20 นาที) ติดกาว !!!!!!ความสนใจ !!!!!! ภาคใต้!!!! หรือ !!!!! เหนือ!!! เสาถึงฐาน คุณสามารถระบุได้ว่าขั้วใดเป็นขั้วไหนด้วยความช่วยเหลือของแม่เหล็กจากหูฟังจีนที่ชำรุด ติดด้วยกาวซุปเปอร์กลู สิ่งสำคัญคือไม่ต้องปิดรูทั้งสองบนฐาน
เมมเบรนได้มาจากหูฟังของจีน (และยิ่งหูฟังของจีนมากเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้นเนื่องจากเมมเบรนนั้นบางกว่า "สำหรับฉันดูเหมือนว่าพวกมันจะประหยัดโพลีเอทิลีนด้วยซ้ำ" เนื่องจากเมมเบรนที่มีความแข็งแกร่งมากเกินไปส่งผลต่อระดับเสียงของหูฟัง) ลวดสำหรับคอยล์ได้มาจากรีเลย์ชนิด RES-10 ม้วนม้วนถูกพันบนแกนของปากกาหมึกซึม D = 2.5 มม. เพื่อไม่ให้ขดลวดหลุดออก จึงใส่แหวนรองหยุดไว้บนเพลา มีการทำรูในแกนโดยสอดปลายด้านหนึ่งของเส้นลวดไว้ ก่อนที่คุณจะเริ่มพันขดลวดเป็นครั้งแรก คุณควรฝึกและพันขดลวดทดสอบหลายๆ ม้วน พวกมันไม่ควรใหญ่มากเพราะว่า อาจเกาะติดกับแม่เหล็กในภายหลังได้ ความต้านทานของคอยล์ควรอยู่ในช่วง 20-80 โอห์ม ซึ่งก็คือประมาณ 80 รอบขึ้นไปเมื่อม้วนลวดจะชุบ "ช่วงเวลา" หรือ BF เล็กน้อยคุณสามารถใช้ superglue ได้ แต่ต้องระมัดระวังเพื่อไม่ให้ขดลวดหลุดออกในภายหลังเมื่อคุณถอดออก ทันทีหลังจากม้วนมันจะถูกลบออกเพื่อไม่ให้แห้ง แต่ถ้าแห้งและเกาะติดคุณสามารถใช้แอลกอฮอล์ซึ่งจะละลายช่วงเวลาอย่างรวดเร็ว หลังจากพยายามถอดคอยล์ออกจากเฟรมไม่สำเร็จหลายครั้งโดยไม่ทำให้เสียหายจะต้องติดกาวเข้ากับเมมเบรน!!!!!!!!!!!!!! ใช้ superglue ขั้นต่ำ ไม่ว่าในสถานการณ์ใดก็ตาม คุณไม่ควรทากาวซุปเปอร์กาวกับเมมเบรนในตำแหน่งที่ไม่สัมผัสกับคอยล์ มิฉะนั้นเมมเบรนจะแข็งตัวและหูฟังจะทำงานอย่างเงียบๆ ดีบุกลวดขดที่ระยะห่าง 2 มม. จากนั้น
ตอนนี้เมื่อสอดสายคอยล์เข้าไปในรูที่ฐานแล้วเมมเบรนจะติดกาวด้วย superglue ขั้นต่ำที่ด้านนอกของตัวเครื่อง - กระบอกสูบ สายไฟถูกบัดกรีเข้ากับแผ่นสัมผัส ในกรณีนี้ คุณต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้หูฟังร้อนเกินไป ไม่เช่นนั้นแม่เหล็กหรืออย่างอื่นอาจหลุดออกมาได้ ตอนนี้ทดสอบด้วยโอห์มมิเตอร์และตรวจดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างโอเค 20-80 โอห์ม
หูฟังไร้สายสำหรับการสอบ
(ตัวเลือกที่ 1)
อุปกรณ์นี้ประกอบขึ้นโดยไม่จำเป็น แต่เนื่องจากไม่มีแผนภาพวงจรบนเครือข่าย
ตัวรับสัญญาณของอุปกรณ์นั้นเรียบง่าย: เป็นตัวรับสัญญาณของเครื่องตรวจจับที่มีขั้นตอนการขยายสัญญาณเดียววงจรอินพุตประกอบด้วยตัวต้านทานและตัวเก็บประจุ แรงดันไฟฟ้าที่เกิดขึ้นในวงจรจะถูกตรวจจับโดยไดโอด จากนั้นจะถูกขยายโดยทรานซิสเตอร์ในตัวสะสมซึ่งมีการติดตั้งหูฟังอิมพีแดนซ์สูงไว้ ซึ่งทำหน้าที่เป็นโหลด การไบแอสฐานเล็กน้อยทำได้โดยตัวต้านทานซึ่งความต้านทานส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับปัจจัยการขยายของกระแสเบส ความต้านทานสามารถอยู่ภายใน 200 -430kOhm การออกแบบวงจรอย่างง่ายนี้ให้พารามิเตอร์สูงและมีขนาดที่เล็กมาก ทรานซิสเตอร์ที่ใช้คือ KT3130 ในประเทศ เมื่อเลือกทรานซิสเตอร์เราควรพยายามขยายสัญญาณสูงสุด ไดโอดนั้นเป็นไดโอดซิลิคอนที่มี Schottky Barrier ประเภท KD514 หรือนำเข้าที่คล้ายกัน! แน่นอนว่ามันคงจะดีกว่าถ้าใช้เจอร์เมเนียม แต่ไม่พบอันจิ๋ว ตัวต้านทาน RC0402 5% จาก 200 ถึง 430 โอห์ม (เลือกเมื่อปรับเป็นสัญญาณที่ไม่บิดเบือนสูงสุด ในวงจรรับโช้ค SMD ใด ๆ ที่เหมาะสมฉันใช้ 1 μH ชนิด SDR0402 ชนิด / ขนาด 0402 จาก Bourns ตัวเก็บประจุ SMD ชนิด GRM ขนาด 0402 + /- 5% TKE MP0 ที่มีความจุ 39 picoforads ซึ่งในวงจรสอดคล้องกับประมาณ 25 MHz หูฟังประเภท TEM-1957, TEM-1956, TEM-1958M, TEM-1958, TEM 2632 หรือขนาดเล็กใด ๆ สิ่งสำคัญ คือความต้านทานอย่างน้อย 300 Ohms ดีกว่าแต่สูงกว่า แบตเตอรี่ ควรเลือกนาฬิกาข้อมืออิเล็กทรอนิกส์ที่เล็กที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่อย่าลืมว่า ยิ่งมีขนาดเล็กและยิ่งซื้อถูกก็ยิ่งมีอายุการใช้งานน้อย! อาจจะอยู่ได้ไม่นานจนสอบเสร็จเพราะขาดหูฟังจิ๋วจึงไม่สามารถจัดวางดีไซน์หูฟังทั้งหมดได้แม้จะเดาได้ไม่ยากแต่น่าจะมาเร็วๆ นี้ แล้วบทความจะสมบูรณ์ยิ่งขึ้นและ ชุดประกอบเองราคาไม่แพงจะปรากฏขึ้น!
เครื่องส่ง.
วงจรค่อนข้างง่าย - เป็นเพียงเครื่องส่งสัญญาณแบบมอดูเลต AM ที่ปรับความถี่เป็น 25 MHz ประกอบด้วยเครื่องขยายความถี่เสียง โมดูเลเตอร์ และเครื่องกำเนิดความถี่สูงเอง
ฐานของทรานซิสเตอร์ T4 จะต้องได้รับแรงดันไบแอสผ่านตัวต้านทานซึ่งขาดหายไปในวงจร ตัวต้านทาน 180 kOhm จากแหล่งจ่ายไฟบวกกับฐานของทรานซิสเตอร์ T4
ULF (T 1) และโมดูเลเตอร์ (T 3) ไม่จำเป็นต้องทำการปรับเปลี่ยน ออสซิลเลเตอร์หลักถูกปรับโดยการเปลี่ยนตำแหน่งของทริมเมอร์คอยล์ทั่วไป L 1, L 2 และเปลี่ยนค่าของตัวเก็บประจุ C 6 เป็นค่าสูงสุดของมิเตอร์คลื่น ขั้นต่อไปคือ L 3 อาจจำเป็นต้องเลือกค่าของตัวต้านทานฐาน 24 kΩ (กระแสของทรานซิสเตอร์ออสซิลเลเตอร์หลัก) เมื่อปรับเสาอากาศโดยการเปลี่ยนตัวเก็บประจุ P-filter และปรับ L 5 ขอแนะนำให้ใช้เครื่องวัดคลื่น เมื่อตั้งค่าระยะเอาต์พุตและจับคู่กับเสาอากาศ แนะนำให้คำนึงถึงความยาวของเสาอากาศที่ไม่เหมาะสมซึ่งจะลดกำลังการแผ่รังสีของเครื่องส่งสัญญาณ ดังนั้นจึงขอแนะนำ (เช่นในกรณีก่อนหน้านี้) ให้ใช้ตัวเหนี่ยวนำเพิ่มเติม (แม้ว่าจะไม่ได้บังคับก็ตาม) เพื่อเพิ่มความยาวประสิทธิผลของเสาอากาศส่งสัญญาณของเครื่องส่งสัญญาณ คอยล์นี้เชื่อมต่อแบบอนุกรมกับเสาอากาศ (ไม่แสดงในแผนภาพ) พารามิเตอร์ขององค์ประกอบของตัวกรองรูปตัวยู (L 5) และคอยล์เพิ่มเติมตรงกับพารามิเตอร์ของการออกแบบก่อนหน้า
นี่คือการอัปเดตอื่น รูปแบบนี้ใช้งานได้ แต่ยังไม่ได้ใช้ในทางปฏิบัติ
หูฟังไร้สายสำหรับการสอบ
(ตัวเลือกที่ 2)
หูฟังวิทยุนี้แตกต่างจากตัวเลือก 1 แม้ในหลักการทำงานก็ตาม มันทำงานโดยใช้วิธีอุปนัย คอยล์ที่คุณจะมีที่คอของคุณคือการพันขดลวดหลัก และบนหูฟังมันเป็นขดลวดทุติยภูมิอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อื่นๆ ทั้งหมดเป็นเครื่องขยายสัญญาณความถี่ต่ำ ตอนนี้สำหรับการออกแบบ
เราพันคอยล์รับเข้ากับหูฟัง TEM-1958 ประกอบด้วยลวดเคลือบ PEV-2 ประเภท 0.05-0.07 จำนวน 70-100 รอบ ไม่ควรใช้อันที่หนากว่านี้ (อาจไม่พอดีกับหู) ชิ้นส่วนวิทยุที่ใช้ในหูฟังวิทยุสามารถดูได้ในรูปที่ 1 1
ข้าว. 1
ทุกส่วนของหูฟังสามารถติดตั้งได้สองวิธี วิธีแรกที่ง่ายที่สุดคือติดตั้งบนผนัง ดูรูปที่ 2 และ 3
ข้าว. 2
ข้าว. 3
ทีนี้มาดูวงจรหูฟังกันดีกว่า เป็นการประกอบที่ค่อนข้างดั้งเดิมและไม่จำเป็นต้องปรับแต่งใดๆ หากประกอบจากส่วนประกอบที่ให้บริการก่อนหน้านี้ ดูภาพประกอบสำหรับแผนภาพ 4.
ข้าว. 4
ดังที่เห็นได้จากแผนภาพ นี่คือแอมพลิฟายเออร์ความถี่ต่ำทั่วไปที่มีคัปปลิ้งโดยตรง คอยล์เชื่อมต่อผ่านตัวเก็บประจุแยก ทรานซิสเตอร์ทั้งหมดในเวอร์ชันของเราถูกเลือกให้เป็นศัตรูเนื่องจากแพ็คเกจขนาดเล็กของประเภท SOT-323 เรียกว่า BC847 คุณสามารถใช้เสียงที่ใช้พลังงานต่ำอื่นๆ ได้ แม้แต่โครงสร้างก็ไม่สำคัญ แค่ขนาดมาตรฐานเท่านั้น (กรณีเปลี่ยนโครงสร้างทรานซิสเตอร์เพียงแค่เปลี่ยนขั้วของแหล่งจ่ายไฟของอุปกรณ์)
เสาอากาศเครื่องส่ง (ดูรูปที่ 5)
มันง่ายที่จะทำ ลวดมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.33 มม. หรือประมาณนั้น ควรใช้แบบติดตั้งแบบยืดหยุ่นได้ดีกว่ายิ่งนุ่มก็ยิ่งดี คุณต้องใช้ท่อหดแบบใช้ความร้อนที่ใกล้เคียงกับสีของเสื้อผ้าหรือลำตัวด้วย แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าแค่โทนสีจางลง บนแมนเดรล (กระป๋องหรืออะไรก็ได้) ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 20 ซม. วัดท่อหดด้วยความร้อนโดยการงอแล้วตัดออก เราทำเช่นเดียวกัน ฉันร้อยลวดหินหนาประมาณ 1-2 มม. ลงในท่อความร้อนแล้วผูกลวดของเราไว้ที่ปลายด้านหนึ่งโดยใช้วิธีที่สะดวก นี่จะเป็นเข็มชั่วคราวตอนนี้เราวัดเส้นลวดหนึ่งเส้นเพื่อวัดความต้านทาน ซึ่งควรจะประมาณ 16 นาโนเมตร ตอนนี้เราเริ่มร้อยลวดรอบช่องว่างระหว่างปลายท่อ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว คุณจะมีวงแหวนที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 20 ซม. และมีลวดอย่างน้อย 40 รอบ เราหดท่อด้วยลมอุ่นและทำความสะอาดปลายทั้งสองข้างโดยการบัดกรีลวดหุ้มฉนวนจากหูฟังที่ชำรุดสำหรับเครื่องเล่นให้กับพวกเขาซึ่งจะเป็นการดีถ้าขั้วต่อบนสายไฟมีประโยชน์ในภายหลังเนื่องจากคุณไม่จำเป็นต้องประกอบเครื่องขยายเสียง แต่ให้เชื่อมต่อเสาอากาศเข้ากับเครื่องเล่น เครื่องรับ ฯลฯ ที่ข้อต่อ (การบัดกรี) เราวางท่อยาว 5-8 ซม. โดยคำนึงถึงว่าท่อครอบคลุมการบัดกรีและขดลวดเสาอากาศพับเป็นสองส่วนเข้าไป เครื่องส่งสัญญาณของเสาอากาศนี้สามารถเป็นเครื่องขยายสัญญาณเสียงใด ๆ ที่มีกำลังมากกว่า 50 mW และสามารถทำงานได้ที่โหลด 8-16 โอห์ม
แผงวงจรพิมพ์ของตัวเลือกโครงร่างที่สอง
บทความนี้ยังเขียนไม่จบ มีคนสับสนแล้ว พวกเขาคงสอบผ่านได้อย่างสดใส Dmitry ส่งรูปถ่ายอุปกรณ์ของเขา (ดูด้านล่าง)
เครื่องขยายเสียง (ตัวเลือกหมายเลข 1)
เครื่องขยายสัญญาณเครื่องส่งสัญญาณหมายเลข 2 มันไม่ง่ายไปกว่านี้แล้ว ข้อแตกต่างคือคุณจะต้องพันคอยล์ตามความต้านทานที่ระบุในแผนภาพ (แทนผู้พูด)
วงจรเครื่องขยายเสียง
หูฟังไร้สายสำหรับการสอบ
(ตัวเลือกที่ 2 - ต่อ)
วิธีสร้างเครื่องขยายเสียง (เครื่องส่งสัญญาณ):
1) เราซื้อวิทยุจีนธรรมดาที่มีการจูนอัตโนมัติโดยไม่มีลำโพง รุ่นไหนก็ได้ครับเพราะว่าวงจรแทบไม่ต่างกันเลย
2). มาถอดแยกชิ้นส่วนวิทยุกัน
ก) เราพบไมโครวงจร ถอดขา 2, 4, 5 อย่างระมัดระวัง (หากดูชิปจากด้านบนแล้วถือว่าขาแรกอยู่ติดกับเครื่องหมาย)
ข) เราพบช่องเสียบหูฟัง เราพบขาปลั๊กซึ่งจะส่งสัญญาณไปที่หน้าสัมผัสตรงกลางของปลั๊ก (หากปลั๊กเป็นแบบสเตอริโอ)เราพบเส้นทางที่ไปจากขานี้แล้วตัดมันออก โดยทั่วไปเต้ารับจะดัดแปลงเป็นปลั๊กโมโน เสาอากาศที่พันรอบคอจะติดอยู่ตรงนั้น
วี) เราพบตัวต้านทานแบบปรับค่าได้ซึ่งเป็นตัวควบคุมระดับเสียงและสวิตช์ หน้าสัมผัสด้านนอกทั้งสองจะไปที่ hundsfree แทนหูฟัง (ดูรูปที่ 1)
3). เราตัดช่องในตัวเครื่องวิทยุสำหรับสาย hundsfree เราปิดทุกอย่างเหมือนที่อยู่ในตัวเครื่อง เครื่องขยายเสียงพร้อมใช้งาน! (ดูรูป_1)
รูปภาพที่ 1
เราเชื่อมต่อโทรศัพท์กับ hundsfree (hundsfree ต้องตรงกับโทรศัพท์!) แทนที่จะใช้หูฟัง เราเสียบเสาอากาศเข้ากับเครื่องขยายเสียง (ตัวรับสัญญาณเดิม)
ฮันส์ฟรี:
Hundsfree ไม่ต้องการการแก้ไขพิเศษใดๆ! เราเชื่อมต่อเครื่องขยายเสียงแทนหูฟัง คุณสามารถเปิดปุ่ม hundsfree และดึงไมโครโฟนออกมาจากตรงนั้นได้ ทำโดยใช้สายแยก (ดูรูปที่ 1) สิ่งที่สำคัญที่สุด: ต้องเลือก hundsfree สำหรับโทรศัพท์รุ่นใดรุ่นหนึ่ง ไม่เช่นนั้น อาจเกิดปัญหากับเสียงได้
หูฟังไมโคร
คอยล์หูฟังนั้นพันโดยตรงกับแคปซูลโทรศัพท์ (TEM) ตามแนวนั้น! หลังจากม้วนแล้วจะสะดวกในการแก้ไขการหมุนของแคปซูลโดยใช้กาวซุปเปอร์ ชิ้นส่วนหูฟังติดตั้งอยู่บนบอร์ด ซึ่งช่วยให้กระบวนการประกอบง่ายขึ้น และช่วยให้คุณสามารถบัดกรีชิ้นส่วนชิปขนาด 0805 และเล็กกว่าได้ ตำแหน่งของแบตเตอรี่อยู่ที่ด้านหลังของหูฟัง บอร์ดตั้งอยู่เหนือแบตเตอรี่ หูฟังมีความหนาขึ้นเล็กน้อยที่ปลายด้านหนึ่งซึ่งยึดเข้ากับหูได้ดีและป้องกันไม่ให้เข้าไปในสมอง! :0)
หน้าสัมผัสของแบตเตอรี่ถูกตัดจากหน้าจอทองแดง (จากขดลวดบางชนิด) และบัดกรีเข้ากับบอร์ด แคปซูลที่มีขดลวดพันอยู่สามารถติดด้วยกาวซุปเปอร์ที่หน้าสัมผัสแบตเตอรี่ด้านใดด้านหนึ่ง (ผ่านปะเก็น) ระบบทั้งหมดถูกขับเคลื่อนเป็นท่อหดด้วยความร้อนที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 9-10 มม.และใช้เครื่องเป่าผมหรือเทียนธรรมดาค่อย ๆ อยู่ในสภาพพร้อมใช้ (ในกรณีนี้ ต้องใส่แบตเตอรี่เข้าไปในหูฟัง และควรใช้แหนบหนีบท่อที่อยู่ด้านกว้างของหูฟังไว้ หลังจากเย็นตัวลงบริเวณที่หนีบจะเกิดตะเข็บที่สวยงามซึ่งสามารถตัดแต่งด้วยเครื่องตัดลวดได้) ดูรูปถ่าย.
ฉันอยากจะเพิ่มมันโดยเฉพาะสำหรับมือที่บ้าคลั่ง! เพื่อไม่ให้ซื้อหรือทำลายเครื่องรับแม้ว่าจะเป็นคนจีนก็ตามเรามาดูแผนภาพวงจรกันดีกว่า ดูด้านล่าง
จากนั้นเราจะเห็นว่าส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้ แต่ใช้เฉพาะแอมพลิฟายเออร์ AF ที่ประกอบกับทรานซิสเตอร์สองตัวเท่านั้น! เราสามารถแทนที่ด้วยของในประเทศได้เช่น KT3102 มันจะไม่แย่ลงหรืออาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ แอมพลิฟายเออร์นี้สามารถส่งกำลังด้วยความบิดเบือนซึ่งจะเพียงพอสำหรับการใช้งานหูฟังคุณภาพสูง แต่ก็มีข้อผิดพลาดเช่นกัน: วงจรนี้จะไม่ให้เสียงคุณภาพสูงและจะอยู่ในระดับการออกแบบทางอุตสาหกรรม! แต่เราเป็นนักวิทยุสมัครเล่นและจะไม่หยุดเพียงแค่นั้น
สามารถประกอบแอมพลิฟายเออร์ AF คุณภาพสูงกว่าได้โดยใช้วงจรไมโครราคาถูกหนึ่งวงจรและองค์ประกอบแยกสี่ชิ้น ฉันหวังว่าจะไม่จำเป็นต้องอธิบายว่าเราจะเปิดอะไรแทนหูฟัง? ใช่แล้ว ถูกต้องแล้ว คอยล์ตัวส่งสัญญาณห้อยลงมาจากคอของเขา
ตอนนี้เรามาถึงส่วนสุดท้ายของบทความแล้ว และเรามายุติเรื่องนี้กันเถอะ
หูฟังไร้สายสำหรับการสอบ
(ตัวเลือก 2 - สิ้นสุด)
ตัวเลือกการผลิต
เราประกอบหูฟังวิทยุซึ่งจะกล่าวถึงการประกอบตามแผนภาพ (รูปที่ 1) ซึ่งนำเสนอไว้ก่อนหน้านี้ ในการทำเช่นนี้เราจะต้องมีส่วนประกอบวิทยุ (SMD) ทั้งหมดที่แสดงในแผนภาพ, โทรศัพท์แม่เหล็กไฟฟ้า TEM-1958, ท่อหดด้วยความร้อน (ควรเป็นสีเนื้อ) และลวดเคลือบ 0.04-0.05 มม. (คุณสามารถรับได้ โดยทำให้นาฬิกาปลุกจีนพัง)
ข้าว. 1
ก่อนอื่นเราสร้างไดอะแกรมวงจรพิมพ์บนคอมพิวเตอร์เนื่องจากพร้อมแล้วเราเพียงดาวน์โหลดพิมพ์และสร้างบอร์ดโดยตรง
ข้าว. 2
ข้าว. 3
แผนภาพวงจรพิมพ์ดังที่เห็นในรูปประกอบด้วยสองส่วนที่แยกจากกัน บนกระดานหลักประกอบด้วย: ทรานซิสเตอร์ V1-V3 และตัวต้านทาน 10K และ 43K บอร์ดที่สองประกอบด้วย: ตัวเก็บประจุ 0.1mF และตัวต้านทาน 560K
ข้าว. 4
ข้าว. 5
ข้าว. 6
เนื่องจากหูฟังวิทยุต้องมีขนาดกะทัดรัดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ดังนั้นบอร์ดจึงต้องผลิตด้วยความระมัดระวังอย่างสูงสุด เพื่อให้แผ่นไม้ที่ตัดในลักษณะนี้ไม่เพียงแต่มีขนาดเล็กเท่านั้น (รูปที่ 6) แต่ยังมีความหนาด้วย เราจึงเริ่มขัดพื้นผิวของแผ่นอย่างระมัดระวังและอุตสาหะจากด้านหลัง และในเวลาเดียวกัน เล็บ ในการเริ่มต้นวิธีที่ดีที่สุดคือใช้กระดาษทรายหยาบและจากนั้นเมื่อพื้นผิวด้านหลังถูกขัดให้เหลือน้อยที่สุด (สิ่งสำคัญที่นี่คืออย่าหักโหมจนเกินไป!) เราใช้กระดาษทรายละเอียดหากเป็นไปได้และปรับแต่งพื้นผิวอย่างระมัดระวัง โดยจำไว้ว่าด้วยพื้นผิวนี้ บอร์ดทั้งสองจะติดกาวเข้ากับตัว TEM -1958
ต่อไปตามที่คาดไว้คือการบัดกรีองค์ประกอบ เป็นการดีที่สุดที่จะบัดกรีบนพื้นผิวโลหะบางชนิดที่จะดูดซับความร้อนส่วนเกินเพราะเมื่อบัดกรีบนกระดานบาง ๆ อาจมีร่องรอยหลุดออกมา! (ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสามารถในการบัดกรีของคุณ) เราติดบอร์ดที่เสร็จแล้วด้วย superglue ที่เชื่อถือได้เพื่อให้บอร์ดเชื่อมต่อกัน (รูปที่ 9) ประสานข้อต่อ (ตรงตำแหน่งที่ตัวเก็บประจุเชื่อมต่อกับตัวปล่อยของทรานซิสเตอร์) เราลบขอบที่ยื่นออกมาด้วยมีดผ่าตัด!
ข้าว. 7
ข้าว. 8
ข้าว. 9
ตอนนี้เรานำขดลวด (รูปที่ 10) ด้วยตัวนำเคลือบฟันที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้และลม 70-100 จะเปลี่ยนไปยังพื้นที่ว่างที่เหลืออยู่บน TEM-1958 และตามแผนภาพให้ประสานปลายของมันเข้ากับบอร์ดเพื่อความน่าเชื่อถือ คุณสามารถหยดกาวเล็กน้อยลงบนรอกได้ การใช้ตัวนำที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่อาจทำให้หูฟังกระตุ้นตัวเองได้ (เสียงแหลมความถี่สูง)
ข้าว. 10
ข้าว. สิบเอ็ด
หากชิ้นงานมีลักษณะเช่นนี้ แสดงว่าคุณมาถูกทางแล้ว!
ในการผลิตตัวเรือนแบตเตอรี่ เราใช้ดีบุก (สามารถถอดออกจากแบตเตอรี่เก่าได้) และวัสดุสำหรับทำแผงวงจร จากกระป๋องเราตัดส่วนหลักของตัว fasung ออก (ซึ่งเป็นขั้ว "+") ดูรูปที่ 12 จากวัสดุสำหรับทำแผงวงจรเราตัดวงกลมที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 6 มม. แล้วเอาอีกครั้ง กระดาษทรายและบดพื้นผิวและมีเลือดออกจากนิ้วให้เหลือน้อยที่สุด นี่คือสิ่งที่เราได้รับจากเทอร์มินัล "-" ผลลัพธ์ที่ได้คือหน้าตาแบบนี้ดูสิ มะเดื่อ 13.
ข้าว. 12
ข้าว. 13
มาถึงช่วงเวลาที่สำคัญมาก “การติดตั้งฟาซอง” หากคุณไม่มีสมาธิตอนนี้ก็ถือว่าล้มเหลว! ก่อนอื่นเราประสานเทอร์มินัล "+" เข้ากับหนึ่งในหน้าสัมผัส TEM-1958 (ควรไปทางขวาหากคุณมองจากด้านข้างของเครื่องหมายและคำนึงว่าผู้ติดต่ออยู่ด้านบน) สิ่งนี้จะต้องเป็น ทำอย่างระมัดระวังและรวดเร็วมาก เพราะผู้ติดต่อเหล่านี้หลุดเร็วมาก แค่นั้นแหละ "ริดสีดวงทวาร"! ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยดีคุณก็สามารถดำเนินการต่อไปได้เพื่อที่กาวนี้จะไม่หลุดออกไปในอนาคตและทำให้เสียอารมณ์คุณต้องติดกาวอย่างเหมาะสมหรือเติมด้วย superglue สององค์ประกอบ (ความทนทานคือ 250 กก./ ซม.? อาจจะอ่อนกว่า) ในขณะเดียวกันก็กาวเทอร์มินัล "-" (แต่ก่อนหน้านั้นอย่าลืมเชื่อมต่อหน้าสัมผัสที่สองของ TEM เข้ากับวงจรไม่เช่นนั้นจะสายเกินไป!) เทอร์มินัล "+" ไม่ควรสัมผัสร่างกาย!
หลังจากที่กาวแห้งดีแล้ว เราก็เพิ่มการเชื่อมต่อที่ขาดหายไปตามแผนภาพ สำหรับสิ่งนี้ เราใช้ตัวนำเคลือบฟัน ในสถานที่ที่จะผ่านไปเราจะทำกาวจีนที่สองหกหกในปริมาณปานกลางเพื่อไม่ให้สั้นลง (ฉนวน) ในตอนท้ายเราวางโครงสร้างผลลัพธ์ไว้ในท่อหดด้วยความร้อน (ต้องใส่แบตเตอรี่ไว้ในภาชนะ!) ให้ความร้อนด้วยเครื่องเป่าผมหรือไฟแช็ก ยึดท่อความร้อนจากด้านแบตเตอรี่ด้วยแหนบ แล้วค่อย ๆ ถอดท่อความร้อนออก แขนขาที่ยื่นออกมาด้วยมีดผ่าตัด หูฟังที่ประกอบอย่างถูกต้องจะส่งเสียงฟู่เล็กน้อย!
ข้าว. 14
ข้าว. 15
ข้าว. 16
แบบนี้ก็เข้าหูสิ!
การผลิตเสาอากาศเครื่องส่งสัญญาณอธิบายไว้ในบทความก่อนหน้านี้!
ไมโครหูฟังไร้สายบนชิป
สำหรับการสอบวันนี้ ฉันรวบรวมการตั้งค่าทั้งหมดนี้ไว้ในชิป TDA7050 ทั้งตัวขยายเสียงแบบลูปและตัวหูฟังเอง
สำหรับการวนซ้ำฉันใช้วงจรขนาดเล็กในแพ็คเกจปกติ วงจรการเชื่อมต่อคล้ายกับสเตอริโอ (ด้านล่าง) มีเพียงฉันเท่านั้นที่เชื่อมต่อขาที่ 2 และ 3 เข้าด้วยกันและขาที่ 7 และ 8 จะแยกจากตัวเก็บประจุ แต่หลังจากนั้นไม่ใช่ด้วยลำโพง 2 ตัว แต่เชื่อมต่อเข้าด้วยกันและเป็นวง (โดยใช้หูเพียงอย่างเดียวเสียงจะมีพลังมากกว่าการใช้เวอร์ชันโมโนนั่นคือวงจรที่ 1 บนสุด) ปลายที่สองของลูปจะอยู่ที่ลบตามธรรมชาติ ด้านข้าง.
ลูปถูกพันที่ 32 โอห์ม ฉันเอาแบตเตอรี่จาก Samsung X100 มาเป็นแบตเตอรี่
หากเป็นไปได้ ควรประกอบแอมพลิฟายเออร์สำหรับลูปโดยใช้ m/s TDA7052 จะดีกว่า หูฟังจะรับสัญญาณได้ดีกว่ามาก!
ในหูฟังฉันใช้วงจรขนาดเล็กในเคส SMD ลำโพงนี้นำมาจาก Nokia (ตัวที่ดูเหมือนว่าจะเป็น 60 โอห์ม) ฉันประกอบมันตามรูปแบบแรก แต่ไม่มีตัวต้านทานและตัวเก็บประจุใด ๆ เท่านั้นเช่น ฉันเชื่อมต่อคอยล์เข้ากับอินพุต (โดยไม่มีตัวเก็บประจุและตัวต้านทาน!!!) ซึ่งฉันพันรอบไมโครวงจร
และเพื่อให้มีความต้านทานมากขึ้น ฉันเพียงแค่พันรอบมากขึ้น (ฉันพันมันด้วยมือด้วยลวดขนาด 0.01 มม. เป็นเวลา 12-13 นาทีจนกระทั่งตัวลวดหักและติดไว้ที่เครื่องหมายลบ ณ จุดนี้)
ฉันใช้แบตเตอรี่ LR41 สองก้อน (เล็กไปหน่อยแต่ก็ใส่ได้พอดี) และมันก็เป็นประสบการณ์การเรียนรู้ที่ดีสำหรับฉัน ตัวเลือกที่ดีที่สุด เพราะ... พวกเขาไม่ได้ขายชิ้นส่วนเล็ก ๆ ในเมืองของฉันเลย ฉันไม่พบชิปในทันที โดยหลักการแล้วขนาดของ “หู” นั้นถือว่าเป็นเรื่องปกติ แต่สมมติว่ามันอาจไม่พอดีกับเพื่อนร่วมชั้นของฉัน
นี่คือรูปภาพ แม้ว่าจะเป็นเวอร์ชันร่าง (ตัวเครื่องทำจากกระดาษอย่างน้อยก็เก็บแบตเตอรี่ไว้) เพราะ ฉันยังไม่พบท่อหดแบบใช้ความร้อนที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางที่ต้องการ
แน่นอนว่าสิ่งที่อยู่ใต้กระดาษนั้นจะต้องทำให้ละเอียดยิ่งขึ้น
บางทีส่วนที่สำคัญที่สุด: คอยล์พันโดยตรงกับไมโครวงจรที่ติดอยู่กับลำโพง ทุกอย่างถูกบัดกรีด้วยหัวแร้ง 45 วัตต์ เพราะ... ไม่มีอะไรซับซ้อนเป็นพิเศษและไม่มีชิ้นส่วนเล็ก ๆ เช่นกัน มีเพียงไมโครวงจรและลำโพงจาก Nokia และแน่นอนว่าเป็นคอยล์
แน่นอนหากคุณทำทุกอย่างอย่างระมัดระวังมากขึ้นและใส่แบตเตอรี่ขนาดเล็กลง คุณยังคงสามารถเอาชนะความยาว 1-1.5 มม. และมีเส้นผ่านศูนย์กลางในพื้นที่ของแบตเตอรี่ได้ เฉพาะเส้นผ่านศูนย์กลางของลำโพงเท่านั้นที่ไม่สามารถเปลี่ยนได้ เว้นแต่คุณจะพบลำโพงที่เล็กกว่า รุ่นของฉันมีความยาว 9 มม. รวมแบตเตอรี่ เส้นผ่านศูนย์กลางในพื้นที่ของลำโพงคือ 8 มม. โดยที่แบตเตอรี่มีมากถึง 8 มม. (ขึ้นอยู่กับแบตเตอรี่ที่คุณใส่)
ฉันยังใช้แบตเตอรี่ 361A ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางเท่ากับ LR41 แต่บางกว่า 361A ใช้งานได้ประมาณอย่างน้อย 1.5 ชั่วโมง ฉันไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอน ฉันตรวจสอบโดยใช้แบตเตอรี่เก่า ความแรงของกระแสระหว่างพวกเขากับหูอยู่ที่ประมาณ 5-6 mA (วัดด้วยเครื่องทดสอบจีนเก่าราคาถูก) แต่ตามคู่มือสำหรับไมโครวงจรเขียนว่าที่ 3V ปริมาณการใช้กระแสไฟคือ 3.2 mA
สำหรับเสียงรบกวน คำพูดและเสียงเพลงในหูฟังนั้นสามารถได้ยินได้และค่อนข้างเข้าใจได้ แต่ยิ่งเลี้ยวน้อยลง เสียงก็จะได้ยินน้อยลงเท่านั้น แต่ยังส่งเสียงฟู่น้อยลงด้วย ยิ่งหมุนมากเท่าไร คุณก็จะได้ยินทั้งคำพูดและเสียงฟู่ได้ดีขึ้นเท่านั้น แม้ว่าจะมีขีดจำกัดอยู่บ้าง ซึ่งเกินกว่าที่คำพูดจะเริ่มหายไป และเสียงฟู่และความไวต่ออุปกรณ์ทุกประเภทก็เพิ่มมากขึ้น คุณสามารถโดยพิงหูกับผนังเพื่อระบุตำแหน่งของสายไฟได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ
โชคดีนะทุกคน!!!!
ป.ล.- ข้อมูลที่ให้ไว้ทั้งหมดใช้เพื่อการศึกษาด้วยตนเอง!!!! การดูแลไซต์รวมถึงผู้เขียนบทความจะไม่รับผิดชอบต่อการใช้ข้อมูลที่ไม่ถูกต้องและผลเสียใด ๆ
คำแนะนำ: หากใครมีอาการอักเสบเฉียบพลันของหูชั้นในซึ่งแสดงออกมาว่าเมื่อถึงจุดหนึ่งหนองที่สะสมอยู่ในช่องหูจะทะลุแก้วหูออกมาแล้วอย่าใช้หูนี้จะดีกว่า!!!! !!!!!
แก้วหูกำลังรักษาอยู่ แต่ไม่ได้หดกลับจนสุด เหลือไว้เป็นรูเล็กๆ นอกจากนี้หลังจากนี้การได้ยินอาจลดลง 10-15% (สีของเสียงเปลี่ยนไป ความถี่สูงจะได้ยินได้ไม่ดีนัก)
