สำหรับการปูกระเบื้องคุณภาพสูง วิธีการติดกาวปูกระเบื้อง (ปูนก่ออิฐ) มีความสำคัญอย่างยิ่ง ดังที่คุณทราบเครื่องเคลือบดินเผาไม่กลัวสภาพการทำงานที่รุนแรงที่สุด หากวางบนฐานตามกฎทั้งหมดจะต้องใช้แรงกระแทกขนาดใหญ่เพื่อให้กระเบื้องสูญเสียการยึดเกาะกับปูนก่ออิฐหรือฐานที่มั่นคง
สามารถทำได้โดยใช้เทคนิคที่ถูกต้องในการทากาวโดยใช้เกรียงหวี แต่เนื่องจากกระเบื้องพร้อมกับความแข็งจะเปราะเหมือนแก้ว พื้นที่ใต้กระเบื้องที่ไม่ปูปูนจึงอาจอ่อนแอได้หากสิ่งนี้เกิดขึ้นกับเครื่องเคลือบดินเผาการกระแทกที่ไม่แรงเกินไปภาระที่วัดได้และสาเหตุที่ไม่เป็นอันตรายอื่น ๆ อาจทำให้เครื่องลอกออกหรือเสียหายได้
นอกจากนี้คุณไม่ควรปูกระเบื้องโดยไม่มีช่องว่างแม้ว่าจะช่วยลดความยุ่งยากในการสร้างการปูกระเบื้องก็ตาม ในกรณีนี้ สถานการณ์เล็กๆ น้อยๆ เช่น อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นหรือลดลง อาจทำให้กระเบื้องแตกได้ ในสถานการณ์เช่นนี้ จำเป็นต้องปฏิบัติตามมาตรฐาน ANSI (American National Standards Institute) ซึ่งได้รับการแนะนำโดย NTCA (National Tile Contractors Association)
ในหลายกรณีเมื่อปูกระเบื้องโดยเฉพาะกระเบื้องขนาดใหญ่เทคโนโลยีการทำงานจะถูกละเมิดซึ่งทำให้เกิดการพังและการซ่อมแซมที่มีราคาแพง นี่ก็เกิดจากความเร่งรีบในการทำงานเนื่องจากคุณภาพของงานต้องทนทุกข์ทรมาน
ข้อเสียที่สำคัญอย่างหนึ่งของการปูกระเบื้องคือการดักอากาศระหว่างกระเบื้องกับกาว พื้นที่ที่เกิดฟองอากาศจะอ่อนแอลงเนื่องจากไม่ได้ยึดติดกับวัสดุพิมพ์
ข้อบกพร่องนี้มักพบเห็นได้เมื่อมีการฉาบปูนฉาบปูนด้วยเกรียงหวีในลักษณะซิกแซ็ก เป็นวงกลม หรือการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนอื่นๆ
กระเบื้องเหนือช่องว่างจะแตกร้าวเมื่อเวลาผ่านไป และองค์ประกอบของกาวจะถูกทำลายแม้ภายใต้สภาวะการทำงานปกติ ไม่ต้องพูดถึงการรับแรงเฉพาะจุดหรือแรงกระแทกที่รุนแรง
แม้ในกรณีที่ไม่มีแรงกระแทกและแรงกดจุดกระเบื้องที่วางโดยมีการละเมิดการกระจายของปูนก่ออิฐอาจล้มเหลวได้เนื่องจากอิทธิพลเล็กน้อยเช่น: ความไม่สม่ำเสมอของฐาน, การหดตัวและการคืบคลาน, การขยายตัวของวัสดุ เมื่อถูกความร้อนสลับการแช่แข็งและละลายเป็นต้น
กระเบื้องจะถือว่าติดกาวอย่างแน่นหนาเมื่อปูกระเบื้องให้ทั่วพื้นที่ รวมถึงเส้นรอบวงด้วย เราจะพูดถึงความแข็งแกร่งขนาดไหนหากติดกาวไว้ครึ่งทางหรือน้อยกว่านั้น ตามหนังสืออ้างอิงของ ANSI และ TCNA กระเบื้องในอาคารจะต้องติดกาวอย่างน้อย 80% ของพื้นที่ และ 95% นอกอาคารหรือในห้องที่เปียกชื้น ตัวเลขนี้สำหรับกระเบื้องหินธรรมชาติต้องมีอย่างน้อย 95% โดยไม่คำนึงถึงตำแหน่งของการติดตั้ง
ควรระลึกไว้ด้วยว่าในบรรดากระเบื้องขนาดใหญ่มักมีชิ้นงานที่มีจุดศูนย์กลางยื่นออกมาและขอบเอียง เพื่อซ่อนข้อบกพร่องเหล่านี้ คุณต้องเพิ่มปริมาตรของสารละลายกาวที่ใช้ หากคุณยังคงใช้เกรียงหวีเป็นวงกลมเป็นวงกลม โอกาสที่อากาศจะกักอยู่ภายในสารละลายก็จะเพิ่มมากขึ้น
เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการวางกระเบื้องรูปแบบขนาดใหญ่คุณภาพสูงซึ่งความเรียบในแนวนอนของฐานเหมาะอย่างยิ่ง ตามคำแนะนำของ TCNA และ ANSI ความคลาดเคลื่อนของความเรียบของพื้นควรอยู่ภายใน 6.5 มม. ต่อ 3 เมตร หากด้านหนึ่งของกระเบื้องอย่างน้อย 38 ซม. เงื่อนไขสำหรับความเรียบของฐานจะเข้มงวดยิ่งขึ้น - 3.2 มม. x 254 มม. และไม่เกิน 1.6 มม. x 610 มม.
ดังนั้นเมื่อคำนึงถึงปัจจัยทั้งหมดเพื่อให้การปูกระเบื้องประสบความสำเร็จจึงต้องใช้ปูนก่ออิฐโดยใช้เกรียงหวีเป็นเส้นตรงเป็นผลให้บนพื้นผิวของสารละลายเกิดสันตรงและความหดหู่ซึ่งถูกบดขยี้ได้ง่ายเมื่อวางกระเบื้องและอากาศจะถูกกำจัดออกไปเกือบทั้งหมด
การกระจายเชิงเส้นขององค์ประกอบของกาวช่วยขจัดอากาศออกจากมันและช่วยให้สัมผัสกับกระเบื้องและฐานได้อย่างสมบูรณ์ยิ่งขึ้นและทำให้การเชื่อมต่อองค์ประกอบทั้งหมดของวัสดุปูพื้นแข็งแกร่งขึ้น
ขั้นแรกให้ทาปูนก่อและทาให้ทั่วฐานโดยใช้ด้านแบนของไม้พาย จากนั้นจึงเติมสารละลายเพิ่มเติมที่ด้านบนและปรับระดับเหนือฐานในแนวเส้นตรงทิศทางเดียว ซึ่งมีส่วนช่วยในการกระจายองค์ประกอบของกาวได้ดีขึ้น
หากกระเบื้องเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า เส้นที่วาดด้วยไม้พายควรตั้งฉากกับด้านยาวของกระเบื้อง ช่วยให้อากาศระบายออกจากใต้กระเบื้องได้ง่ายขึ้นเมื่อปูกระเบื้อง
จำเป็นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าอากาศไม่อยู่ในโพรงของปูนและระหว่างกระเบื้อง ยิ่งกระเบื้องมีขนาดใหญ่เท่าใด ฟันของไม้พายก็ควรจะลึกมากขึ้นเท่านั้น
ก่อนที่จะวางกระเบื้องใดๆ รวมถึงกระเบื้องขนาดใหญ่ แก้ว หรือหินธรรมชาติ ให้ใช้เกรียงฉาบปูนจำนวนเล็กน้อยที่ด้านหลัง และปรับระดับให้ทั่วทั้งพื้นผิวในชั้นที่เท่ากันโดยใช้ด้านแบนของไม้พาย
ตอนนี้จำเป็นต้องพลิกกระเบื้องที่เตรียมไว้ด้วยวิธีนี้และวางพื้นผิวทั้งหมดอย่างระมัดระวังบนชั้นก่ออิฐฉาบปูนที่เตรียมไว้แล้วเคลื่อนย้ายหลายครั้งในทิศทางเดียวและอีกด้านหนึ่งด้วยแอมพลิจูด 3.2 ถึง 6.4 มม. ตั้งฉากกับสันเขาของ ปูนกาวที่วางอยู่บนฐาน ยิ่งกว่านั้นไม่แนะนำอย่างยิ่งให้เคลื่อนย้ายไปในทิศทางตรงกันข้ามและไม่บิดกระเบื้อง
ติดกาวอันแรกจากนั้นจำเป็นต้องฉีกกระเบื้องออกเป็นระยะ ๆ และตรวจสอบการกระจายตัวของปูนที่ด้านหลัง เป็นเรื่องปกติที่วิธีแก้ปัญหาจะดูเหมือนมีผิวกรวดบนเธอ ไม่ควรมีสันเหลือจากไม้พายบนปูนก่ออิฐซึ่งกระเบื้องถูกฉีกออก ภาพนี้แสดงว่าไม่มีอากาศอยู่ใต้กระเบื้อง และกาวจะกระจายไปทั่วพื้นผิวในชั้นที่เท่ากัน
หากคุณปฏิบัติตามคำแนะนำของ NTCA ทั้งหมดที่ระบุไว้ข้างต้นอย่างถูกต้องและครบถ้วน กระเบื้องของคุณก็จะราบเรียบและแน่นหนามากบนพื้นผิว ยิ่งไปกว่านั้น ยิ่งคุณใช้ไม้พายขนาดใหญ่เท่าใด กระเบื้องก็จะเคลื่อนไปมาได้มากขึ้นเท่านั้นเมื่อปูกระเบื้อง
