หลังจากที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับผนังและเพดานมาไม่น้อย ในที่สุดเราก็เริ่มขั้นตอนสุดท้ายของงานปรับปรุงใหม่ นั่นก็คือการปูพื้น อย่างไรก็ตาม ก่อนอื่นเราต้องพิจารณาว่าจริงๆ แล้วเราจะเคลือบแบบใด? หลังจากเรียกดูแหล่งข้อมูลบนเว็บต่างๆ และเยี่ยมชมร้านฮาร์ดแวร์หลายแห่ง เราพบว่าตัวเลือกพื้นที่พบบ่อยที่สุดคือ:
- เสื่อน้ำมัน;
- ลามิเนต;
- ปาร์เก้;
- พรม;
- กระเบื้องเซรามิค
เราก็ทิ้งพรมทันที ห้องครัวตามคำจำกัดความไม่ใช่สถานที่สำหรับปูพื้นดังกล่าว ไม้ปาร์เก้ดูแพงเกินไป นอกจากนี้ตามความเห็นของเรา ไม่มีความต้านทานต่อความชื้นในระดับสูงซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับพื้นที่ห้องครัวเช่นเดียวกับลามิเนตราคาไม่แพงมากสิ่งที่เหลืออยู่คือการเลือกระหว่างเสื่อน้ำมันและกระเบื้องเซรามิก มันไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก เรามีประสบการณ์การใช้วัสดุปูพื้นประเภทนี้มาก่อน กระเบื้องเซรามิกจึงไม่โดนใจเรา โดยไม่ต้องติดตั้งระบบทำความร้อน พื้นเซรามิกจะค่อนข้างเย็น นอกจากนี้สิ่งของที่หล่นบนพื้นโดยไม่ได้ตั้งใจเกือบทุกชิ้นจะแตกออกเป็นชิ้น ๆ เมื่อได้รับคำแนะนำจากสถานการณ์เหล่านี้ ในที่สุดเราก็ตัดสินใจใช้เสื่อน้ำมันอย่างไม่อาจเพิกถอนได้ อย่างไรก็ตามคำถามก็เกิดขึ้นทันที: จะเลือกสิ่งที่เหมาะกับเราจากวัสดุปูพื้นที่หลากหลายได้อย่างไร? เมื่อซักถามที่ปรึกษาการขายด้วยความหลงใหลเราพบว่าในการเลือกเสื่อน้ำมันที่เหมาะสมคุณต้องใส่ใจกับลักษณะของมันรวมไปถึง:
- ประเภทของการสมัคร;
- พื้นที่ใช้งาน
ตัวบ่งชี้แรกช่วยให้คุณสามารถตัดสินความต้านทานการสึกหรอของพื้นได้ ถูกกำหนดโดยตัวเลข 21, 22, 23, 31, 32, 33, 34, 41, 42, 43 ยิ่งไปกว่านั้นยิ่งตัวเลขสูงเท่าไรเสื่อน้ำมันก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
ตัวบ่งชี้ที่สองกำหนดประเภทของเสื่อน้ำมันขึ้นอยู่กับว่าจะใช้ที่ไหน ในเรื่องนี้มีความแตกต่างระหว่างครัวเรือนกึ่งเชิงพาณิชย์ (สำนักงาน) และเสื่อน้ำมันเชิงพาณิชย์ ตามกฎแล้วเสื่อน้ำมันในครัวเรือนสอดคล้องกับแอปพลิเคชันประเภท 21, 22 และ 23 กึ่งเชิงพาณิชย์ – 31-34. เชิงพาณิชย์ – 41-43.
ในกรณีของเราปัจจัยกำหนดคือเสื่อน้ำมันได้รับการวางแผนเป็นพื้นห้องครัวดังนั้นเราจึงตัดสินใจซื้อเสื่อน้ำมันในครัวเรือนคลาส 23 ห้องครัวเป็นห้องที่รับน้ำหนักได้มาก ดังนั้นการซื้อพื้นที่ใช้งานระดับต่ำกว่าจึงไม่สามารถทำได้
นอกจากตัวชี้วัดที่ระบุไว้แล้ว เรายังให้ความสนใจกับโครงสร้างของเสื่อน้ำมันอีกด้วยปรากฎว่าตามคำขอของผู้ซื้อพวกเขาสามารถเสนอเสื่อน้ำมันให้เขาโดยใช้โฟม (โดดเด่นด้วยความต้านทานความชื้นที่เพิ่มขึ้น) บนพื้นฐานของผ้า (เก็บความร้อนได้ดี) หรือไม่มีมูล (ทนทานน้อยที่สุด แต่มีสัญญาณของการสึกหรอคือ แทบมองไม่เห็น) เราเลือกเสื่อน้ำมันที่มีฐานผ้าที่ทำจากผ้าสักหลาด
เมื่อปัญหาการซื้อได้รับการแก้ไข ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในงานปรับปรุงของเราก็เริ่มต้นขึ้น อันที่จริงคือกระบวนการปูพื้นด้วยตัวมันเอง ในฐานะสภาครอบครัว เราตัดสินใจที่จะไม่ใช้ความช่วยเหลือจากช่างฝีมือบุคคลที่สาม แต่ต้องรับมือด้วยมือของเราเอง
ก่อนที่จะวางเสื่อน้ำมันเราปล่อยให้มันนั่งที่อุณหภูมิห้องเป็นเวลาสองวัน ในขณะเดียวกัน เราก็เตรียมพื้นในห้องครัวด้วย ของเราเป็นรูปธรรม โชคดีที่ได้ตรวจสอบพื้นผิวด้วยระดับอาคารแล้ว พบว่าไม่จำเป็นต้องปรับระดับด้วยเครื่องปาดคอนกรีต แต่ยังมีจุดหยาบบางจุดที่ต้องเติมลงไป ความกว้างของเสื่อน้ำมันเกือบจะใกล้เคียงกับความกว้างของห้องดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องตัดส่วนเกินออกเล็กน้อยโดยมีเงื่อนไขว่าควรมีช่องว่างระหว่างผนังและเสื่อน้ำมันประมาณ 5-10 มิลลิเมตร ( นี่เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงการเสียรูป) พูดตามตรง เราทำผิดที่นี่: เราจัด "วงกลมตัด" ไม่ได้อยู่ในห้องครัว แต่ในห้องโถงซึ่งมีพื้นที่กว้างขวางกว่า เราใช้เสื่อน้ำมันเก่าเป็นแม่แบบ อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่ควรทำ การปรับการปูพื้นยังคงต้องดำเนินการในส่วนที่จะวาง ความจริงก็คือวิธีการ "เทมเพลต" ที่เราใช้ล้มเหลว - ช่องว่างระหว่างผนังด้านหนึ่งกับเสื่อน้ำมันกลายเป็นว่าใหญ่กว่าที่ต้องการ 5-10 มิลลิเมตรเล็กน้อย
เนื่องจากพื้นที่ครัวของเรามีขนาดเล็กและเราเคลื่อนย้ายบ่อย เฟอร์นิเจอร์ เราไม่ได้วางแผนไว้เราไม่ได้ทาเสื่อน้ำมันให้ทั่วพื้นผิว: เรา "ปลูก" ด้วยตะปูเหลวในไม่กี่แห่งเท่านั้นที่มีความเสี่ยงที่จะสัมผัสขอบ โดยเฉพาะบริเวณใกล้ธรณีประตู สัมผัสสุดท้ายในการวางพื้นคือการติดตั้งกระดานข้างก้น
ดังนั้น ด้วยการลองผิดลองถูก เราได้จัดการกับ “ภัยพิบัติทางธรรมชาติ” ในห้องครัว ฉันหวังว่าประสบการณ์การซ่อมแซมเล็กน้อยของฉันจะเป็นประโยชน์กับใครบางคน
