การป้องกันมะเขือเทศอย่างง่าย ๆ ในช่วงกลางฤดูร้อนจะช่วยกำจัดโรคใบไหม้ได้

วันนี้ฉันต้องการแบ่งปันวิธีการของฉันในการยืดอายุผลของมะเขือเทศที่อาศัยอยู่ในโรงเรือน เมื่อปลูกมะเขือเทศในโครงสร้างปิดจำเป็นต้องดำเนินมาตรการเพื่อปกป้องพืชจากโรคเชื้อราเป็นประจำ ศัตรูหลักของพืชราตรีคือโรคใบไหม้ พุ่มมะเขือเทศมักไม่ค่อยมีรากเน่าสีขาวและน้ำตาลและจุดต่าง ๆ (มาโครสปอเรียและเซพโทเรีย)
โรคใบไหม้ในช่วงปลายจะแพร่กระจายอย่างรวดเร็วในการปลูกพืชโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการควบแน่นในเรือนกระจกและการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิทั้งกลางวันและกลางคืนอย่างกะทันหัน หากสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวย (สภาพอากาศไม่สามารถดูแลพืชเป็นประจำ) การระบาดของการติดเชื้ออาจทำให้ผู้ทำสวนที่โชคร้ายหมดความหวังในการเก็บเกี่ยวมะเขือเทศ


เช่นเดียวกับโรคอื่นๆ โรคใบไหม้ในช่วงปลายนั้นป้องกันได้ง่ายกว่าการรักษามากเพื่อหลีกเลี่ยงการใช้ยาฆ่าเชื้อราที่มีทองแดง (HOM, คอปเปอร์ซัลเฟต, ส่วนผสมบอร์โดซ์ ฯลฯ ) และยาฆ่าแมลง (Quadris, Skor, Magnicur neo) ซึ่งถูกฉีดพ่นบนพุ่มมะเขือเทศที่เป็นโรคแล้ว ฉันจึงดำเนินมาตรการป้องกันทั้งหมด ที่ช่วยให้คุณปลูกผลไม้ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมโดยไม่มีสารพิษในเนื้อผลไม้

การฉีดพ่นพืชด้วยสารชีวภาพเพื่อป้องกันการระบาดของการติดเชื้อ

สำหรับตัวฉันเอง ฉันตัดสินใจหาวิธีต่อสู้กับไฟโตพาโทเจนที่ติดเชื้อในพุ่มมะเขือเทศ เป้าหมายหลักของฉันคือการป้องกันการแพร่กระจายของเชื้อราในพืชพันธุ์ ในการทำเช่นนี้ ฉันใช้ Fitosporin-M หรือสิ่งที่คล้ายคลึงกันเป็นประจำ: Phyto Doctor, Mikosan-V 500, BioShield FitoAgro เป็นต้น
นอกจากนี้ครั้งแรกที่ฉันใช้สารละลายเตรียมจุลินทรีย์คือเมื่อแช่วัสดุปลูกที่ฉันเตรียมไว้เอง เมล็ดพันธุ์ที่ซื้อจากซัพพลายเออร์ที่เชื่อถือได้ของผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมล็ดที่เป็นเม็ด ไม่จำเป็นต้องฆ่าเชื้อด้วยสารละลายไฟโตสปอริน ในอนาคต ฉันแปรรูปต้นกล้ามะเขือเทศและพืชโตเต็มวัยที่ปลูกในเรือนกระจกอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง ฉันทำตามขั้นตอนสุดท้ายหลายวันก่อนที่จะเก็บเกี่ยวผลไม้สีเขียวได้เต็มที่ (ก่อนที่จะเริ่มมีน้ำค้างแข็ง)
ฉันฉีดมะเขือเทศผู้ใหญ่หลายครั้งต่อฤดูกาลด้วยสารละลายไอโอดีนและนม เนื่องจากมีนมหลังจากของเหลวที่ฉีดพ่นด้วยสเปรย์ละเอียดแห้งแล้วใบมะเขือเทศจึงถูกปกคลุมด้วยฟิล์มที่มองไม่เห็นซึ่งป้องกันการแทรกซึมของสปอร์ของเชื้อราเข้าไปในเนื้อเยื่อ และไอโอดีนซึ่งเป็นสารฆ่าเชื้อราตามธรรมชาติและน้ำยาฆ่าเชื้อสามารถต่อสู้กับโรคพืชจากเชื้อราและแบคทีเรียได้สำเร็จ

นอกเหนือจากคุณสมบัติในการฆ่าเชื้อราแล้ว การชลประทานดังกล่าวยังถือเป็นอาหารเสริมไอโอดีนที่มีประสิทธิภาพสำหรับผักกลางคืน กระตุ้นกระบวนการสุกของผลไม้และปรับปรุงองค์ประกอบทางชีวเคมี ในการเตรียมสารละลายที่ใช้ได้ผล เพียงเจือจางนมไขมันต่ำ 1 ลิตรในน้ำที่ตกตะกอน 9 ลิตรที่อุณหภูมิห้อง และเติมทิงเจอร์ยาไอโอดีน 40 หยด (5%) ลงในของเหลว
ฉันฉีดพ่นพืชด้วยวิธีที่ระบุไว้ไม่เพียง แต่ในโรงเรือนเท่านั้น สถานการณ์ทางนิเวศวิทยาที่ดีทั่วทั้งพื้นที่เป็นกุญแจสำคัญในการลดการพัฒนาของโรคใบไหม้ในช่วงปลาย นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันจึงปลูกมันฝรั่งในเวลาเดียวกันกับมะเขือเทศแม้ว่าจะอยู่ห่างจากเรือนกระจกค่อนข้างมากก็ตาม เช่นเดียวกับการปลูกมะเขือยาวและพริกหยวกในพื้นที่เปิดโล่งและในโครงสร้างปิด

การดูแลมะเขือเทศอย่างเหมาะสมในเรือนกระจกในเดือนกรกฎาคมและสิงหาคม - ป้องกันการพัฒนาของโรคใบไหม้

นอกเหนือจากการรักษามะเขือเทศเป็นประจำด้วยการเตรียมทางจุลชีววิทยาโดยอาศัยสายพันธุ์ของแบคทีเรียที่มีประโยชน์ Bacillus subtilis 26 D และส่วนผสมของนมไอโอดีน การใช้วิธีปฏิบัติทางการเกษตรบางอย่างเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของสปอร์ของเชื้อราที่เป็นอันตรายในโครงสร้างปิด

1. คลุมดิน

หญ้าแห้งฟางหรือหญ้าแห้งเป็นชั้นหนาระหว่างแถวมะเขือเทศช่วยป้องกันความชื้นส่วนเกินซึ่งจะเกิดขึ้นหลังจากการรดน้ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และอย่างที่คุณทราบ เห็ดราแพร่กระจายในสภาพแวดล้อมที่ชื้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออุณหภูมิกลางคืนลดลงต่ำกว่า +14 นอกจากนี้ วัสดุคลุมดินยังยับยั้งการระเหยของความชื้นอันมีค่า ลดความถี่ในการรดน้ำ และป้องกันการก่อตัวของเปลือกดินที่กันอากาศเข้าได้ โดยเฉพาะบนดินหนัก

2. องค์กรชลประทาน

ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการใช้ร่องที่ขุดเป็นพิเศษระหว่างพุ่มไม้และคลุมด้วยหญ้าคลุมดินเพื่อรดน้ำ ความถี่ของการรดน้ำมะเขือเทศในโรงเรือนแม้ในที่ร้อนจัดคือทุกๆ 5-7 วันและปริมาณน้ำควรจะเพียงพอที่จะทำให้ชั้นรากชุ่มชื้น (ลึกประมาณ 30 ซม.) การรดน้ำบนพื้นผิวเป็นอันตรายต่อมะเขือเทศเนื่องจากพวกมันรบกวนการแทรกซึมของรากลงไปในดิน

3. ทาเค้กมัสตาร์ดใต้พุ่มไม้

ฤดูกาลละ 2-3 ครั้งฉันมักจะโรยร่องระหว่างแถว (ตามคลุมด้วยหญ้าโดยตรง) ด้วยเค้กมัสตาร์ด อัตราการสมัครเป็นไปตามคำแนะนำ หลังจากการป่นฉันก็ดำเนินการรดน้ำตามกำหนดทันทีด้วยน้ำที่อุ่นกลางแดดจากบัวรดน้ำที่ไม่มีหัวฉีด การปรากฏตัวของผงมัสตาร์ดบนพื้นผิวและในชั้นบนสุดของดินช่วยป้องกันโรคใบไหม้และโรคอันตรายอื่น ๆ ของมะเขือเทศได้อย่างมีประสิทธิภาพ

4. การก่อตัวของพุ่มไม้

การหมุนเวียนอากาศอย่างอิสระในโรงเรือนที่ปลูกมะเขือเทศช่วยลดความเสี่ยงของโรคใบไหม้ในช่วงปลาย แผ่นใบไม้ทั้งหมดที่อยู่ด้านล่างแปรงแรกมักจะถูกตัดออกในช่วงกลางฤดูร้อนและพุ่มไม้จะผูกติดกับหมุดหรือวางไว้บนที่รองรับ

ในช่วงสิบวันแรกของเดือนกรกฎาคม ฉันจะสร้างมะเขือเทศทรงสูงโดยไม่จำกัดการเติบโตให้เป็น 2-3 ลำต้น ฉันตัดลูกเลี้ยงที่เหลือออกเป็นประจำ

ฉันสร้างพืชพันธุ์ที่เติบโตต่ำเป็น 1-2 ลำต้น
เพื่อปรับปรุงการระบายอากาศของพืชพันธุ์ฉันยังตัดใบส่วนเกินของชั้นกลางออกและทำให้ส่วนที่เหลือสั้นลง (หนึ่งในสามหรือครึ่งหนึ่ง) กฎหลักคืออย่าเอาใบออกจากต้นมากกว่าสามใบในแต่ละครั้ง ช่วงเวลาระหว่างการตัดแต่งพุ่มมะเขือเทศควรมีอย่างน้อย 5 วัน

5. การบีบยอด

มีความจำเป็นต้องจำกัดการเจริญเติบโตของมะเขือเทศพันธุ์ที่ไม่แน่นอนซึ่งตามกฎแล้วจะถึงหลังคาเรือนกระจกภายในสิ้นเดือนกรกฎาคม การปักจุดเติบโตจะดำเนินการในเดือนสิงหาคมและในพื้นที่อบอุ่น - ในเดือนกันยายน เทคนิคนี้ช่วยให้ผลไม้ที่อยู่ในกระจุก 5-7 หรือมากกว่านั้นเต็มพุ่มไม้ได้
อย่างที่คุณเห็นไม่มีอะไรซับซ้อนในการป้องกันโรคใบไหม้ในช่วงปลาย ใช้วิธีการที่ผ่านการทดสอบตามเวลาเพื่อต่อสู้กับโรคหลักของพืชกลางคืน และคุณจะสามารถเก็บเกี่ยวผลผลิตมะเขือเทศเป็นประวัติการณ์ได้ทุกฤดูกาล