ตลาดการก่อสร้างนำเสนอพลาสติไซเซอร์หลากหลายชนิด ซึ่งทำให้สารละลายมีพลาสติกมากขึ้นแต่รวมน้ำน้อยลง ตามทฤษฎีแล้ว การใช้งานควรมีส่วนทำให้การหดตัวน้อยลงและเพิ่มความแข็งแรง แต่เป็นเช่นนั้นจริงหรือ? คำถามยังเกิดขึ้นอีกว่าการเสริมแรงด้วยเส้นใยสามารถเปลี่ยนคุณลักษณะของคอนกรีตได้หรือไม่ เนื่องจากไม่ได้สร้างความมั่นใจให้กับการเสริมแรงด้วยเหล็กหรือตาข่ายแบบเดิมๆ
วัสดุ:
- ปูนซีเมนต์;
- ทราย;
- กรวด;
- น้ำ;
- กระด้างไนล;
- เส้นใย
การทดสอบคอนกรีตธรรมดาได้รับการปรับปรุงด้วยพลาสติไซเซอร์ เช่นเดียวกับไฟเบอร์และพลาสติไซเซอร์
สำหรับการทดลองผสมคอนกรีตหนาเกรด M500
นำตัวอย่างจากเครื่องผสมคอนกรีตไปใส่ในถังพลาสติก เนื่องจากความหนา สารละลายนี้จึงไม่เรียบเนียน
เพื่อให้ได้ตัวอย่างที่สอง เติมพลาสติไซเซอร์ลงในคอนกรีตธรรมดาในเครื่องผสมตามคำแนะนำ สารละลายจะกลายเป็นพลาสติกทันที นำตัวอย่างไปไว้ในถังที่สอง คอนกรีตชนิดนี้ไหลได้ง่าย
สำหรับตัวอย่างที่สาม ไฟเบอร์กลาสจะถูกเติมลงในเครื่องผสมคอนกรีต หลังจากผสมแล้ว คอนกรีตจะถูกนำไปใส่ในถังเปล่าด้วย
หลังจากที่ตัวอย่างวางตัวในพื้นที่แรเงาแล้ว การทดสอบก็เริ่มขึ้น
คอนกรีตธรรมดาจะมีรูพรุนที่มองเห็นได้และค่อนข้างหยาบ เมื่อโยนลงบนแผ่นโลหะจากความสูง 2 ม. มันจะแตกหักหลังจากการตกลงมาสองสามครั้ง เมื่อถูกค้อนทุบ ตัวอย่างจะแตกหักง่าย
คอนกรีตที่มีพลาสติไซเซอร์ดูมันวาวและมีรูพรุนน้อยลง แต่มีรอยแตกบางๆ ปรากฏบนตัวอย่าง
ในด้านความแข็งแรงนั้นแย่กว่าคอนกรีตธรรมดา ตัวอย่างจะแตกเมื่อโยนจากความสูง 2 เมตรในครั้งแรก มันยังพังง่ายด้วยค้อนขนาดใหญ่
ตัวอย่างที่มีพลาสติไซเซอร์และไฟเบอร์ก็มีความมันวาวด้านบนเช่นกัน
หากต้องการทำลายมันฉันต้องโยนมันจากความสูง 2 ม. หลายสิบครั้ง
รอยแตกปรากฏขึ้น แต่ชิ้นส่วนต่างๆ ถูกยึดเข้าด้วยกันด้วยเส้นใย
คอนกรีตประเภทนี้สามารถทนต่อแรงกระแทกจากค้อนขนาดใหญ่ได้
จากนี้เราสามารถสรุปได้ว่าพลาสติไซเซอร์ลดความแข็งแรง แต่ช่วยให้ทำงานกับคอนกรีตได้ง่ายขึ้นทำให้พื้นผิวเรียบและมันวาว สิ่งเดียวที่ช่วยได้จริงๆคือการเพิ่มไฟเบอร์ ทำให้คอนกรีตแทบจะทำลายไม่ได้ ควรใช้เฉพาะโดยไม่ต้องใช้พลาสติไซเซอร์
