นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในส่วนประกอบที่มีราคาแพงที่สุด ดังนั้นการเลือก การเชื่อมต่อ และการใช้งานที่ไม่ถูกต้องอาจทำให้ทั้งฮาร์ดไดรฟ์และคอมพิวเตอร์เสียหายได้ และนี่เป็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์และมีราคาแพงมาก
เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้น บทความนี้จะกล่าวถึงวิธีหลักในการเชื่อมต่อฮาร์ดไดรฟ์กับพีซี
ประเภทของตัวเชื่อมต่อสำหรับเชื่อมต่อฮาร์ดไดรฟ์
ดังนั้นตัวเชื่อมต่อหลักสำหรับการถ่ายโอนข้อมูลระหว่างเมนบอร์ดและฮาร์ดไดรฟ์คือ SATA และ IDE
IDE เป็นตัวเชื่อมต่อรุ่นที่ล้าสมัย
ตอนนี้พวกเขาไม่ได้ใช้งานจริง เฉพาะในกรณีที่คุณประกอบพีซีจากส่วนประกอบที่ใช้แล้ว คุณสามารถซื้อดิสก์ที่มีตัวเชื่อมต่อดังกล่าวได้ อาจมีราคาน้อยกว่า SATA เล็กน้อย เมนบอร์ดรุ่นเก่าอาจมีการเชื่อมต่อ IDE เท่านั้น ในกรณีนี้ คุณต้องมีดิสก์ที่เหมาะสม
แน่นอนว่าบางครั้งคุณสามารถซื้ออะแดปเตอร์อื่นได้ แต่นี่เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวและมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม และบางครั้งอุปกรณ์ก็ทำงานไม่ถูกต้อง
ตัวเชื่อมต่อ SATA มีความทันสมัยกว่าและมีความเร็วในการถ่ายโอนข้อมูลที่สูงกว่า IDE สามารถเข้าถึง 3 Gb ต่อวินาที
สายเคเบิลข้อมูล SATA มีลักษณะเช่นนี้
สายไฟมีความกว้างเล็กน้อย ตัวเชื่อมต่อประกอบด้วยจำนวนผู้ติดต่อขั้นต่ำ ขั้วต่อรูปตัว L เชื่อมต่อกับฮาร์ดไดรฟ์ โดยตรง - ไปยังเมนบอร์ด การเชื่อมต่อที่สมบูรณ์จะมาพร้อมกับการคลิกดัง ๆ
หากต้องการดึงสายไฟออก คุณต้องกดคันโยกโลหะบนขั้วต่อแล้วค่อยๆ ดึง เมื่อถอดปลั๊กคุณไม่ควรใช้แรงมากเนื่องจากคุณสามารถดึงซ็อกเก็ตออกจากเมนบอร์ดได้ คุณต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าสลักหลุดออกจนสุดแล้ว
สายเคเบิล IDE มีสายเคเบิลกว้างและมีหน้าสัมผัสจำนวนมาก
เพื่อหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดในการเชื่อมต่อ ขั้วต่อจึงมีช่องเจาะด้านข้าง
ส่วนใหญ่แล้วสายไฟจะมีขั้วต่อหลายตัว หนึ่งอันสำหรับมาเธอร์บอร์ดและอีกสองอันสำหรับอุปกรณ์ IDE - ฮาร์ดไดรฟ์สองตัวหรือดิสก์หนึ่งตัวและไดรฟ์ซีดี/ดีวีดีหนึ่งตัว
สำหรับเมนบอร์ดนั้นอาจมี:
1. IDE เท่านั้น
2. IDE และ SATA;
3. SATA เท่านั้น
หลังนี้ใช้ได้กับเมนบอร์ดระดับบนสุดสมัยใหม่ การมีบอร์ดแบบนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะซื้อไดรฟ์ที่มีการเชื่อมต่อ IDE แม้ว่าจะมีราคาถูกก็ตาม
การต่อสายไฟฮาร์ดไดรฟ์
เดาได้ไม่ยากว่าขั้วต่อสายไฟในไดรฟ์ทั้งสองประเภทนี้แตกต่างกัน
สำหรับ IDE จะมีแบบฟอร์มนี้
มีผู้ติดต่อสี่รายและพวกมันค่อนข้างทรงพลัง
สำหรับ SATA ขั้วต่อจะกว้างและหมุนที่ขอบ
ด้วยการบิดนี้ทำให้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเชื่อมต่อสายไฟไม่ถูกต้อง
มาก ณ จุดนี้ขึ้นอยู่กับแหล่งจ่ายไฟ รุ่นแรกๆ อาจไม่มีขั้วต่อสำหรับอุปกรณ์ SATA เลย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา นี่คือจุดที่อะแดปเตอร์พิเศษเข้ามาช่วยเหลือ ค่าใช้จ่ายมีราคาถูก
แหล่งจ่ายไฟสมัยใหม่มีสาย SATA หลายเส้นอยู่แล้ว
ต้องคำนึงถึงทั้งหมดนี้เมื่อประกอบพีซีเพื่อไม่ให้เกิดปัญหาความไม่เข้ากันและต้องเสียเงินกับอะแดปเตอร์ที่แตกต่างกัน
การติดตั้งฮาร์ดไดรฟ์
เราเลือก "ชั้นวาง" ในกรณีที่จะติดตั้งฮาร์ดไดรฟ์ การตั้งค่าที่ต่ำเกินไปจะระบายความร้อนจากด้านล่างของไดรฟ์ได้ไม่ดีพอ ไม่อนุญาตให้ใช้ความร้อนสูงเกินไป
การติดตั้งสูงเกินไปอาจทำได้ยากเนื่องจากแถบ RAM และฮาร์ดแวร์อื่นๆ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของมาเธอร์บอร์ดและตัวเชื่อมต่อ
หลีกเลี่ยงไฟฟ้าสถิต ซึ่งไม่เพียงสร้างความเสียหายให้กับฮาร์ดไดรฟ์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงส่วนประกอบอื่นๆ ของพีซีด้วย โดยให้ถอดผ้าใยสังเคราะห์และผ้าขนสัตว์ออก นอกจากนี้ ก่อนการจัดการแต่ละครั้ง ให้สัมผัสวัตถุที่ต่อสายดิน ซึ่งอาจเป็นหม้อน้ำทำความร้อนหรือก๊อกน้ำ วิธีนี้ทำให้คุณสามารถกำจัดไฟฟ้าสถิตออกจากตัวคุณเองได้
ใส่ดิสก์อย่างระมัดระวังโดยให้ส่วนที่เปิดอยู่ด้านล่าง และลองจัดตำแหน่งรูบนเคสให้ตรงกับเกลียวบนฮาร์ดไดรฟ์ เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว ให้ขันสกรูให้แน่น
สิ่งสำคัญมากคือสกรูต้องไม่ยาวเกินไป ไม่เช่นนั้นไดรฟ์อาจเสียหายได้ โดยปกติแล้ว แนะนำให้ใช้สกรูยาว 3 มม.
ระมัดระวังในการจัดการฮาร์ดไดรฟ์ การสั่นมากเกินไป การกระแทก การตกหล่น ฯลฯ อาจทำให้อุปกรณ์ราคาแพงเสียหายได้
เมื่อขันสกรูแน่นและยึดฮาร์ดไดรฟ์ไว้แน่นแล้ว ให้ต่อสายเคเบิล อันดับแรกไปที่เมนบอร์ด จากนั้นไปที่ฮาร์ดไดรฟ์
การเชื่อมต่อของขั้วต่อ SATA
จากนั้นเชื่อมต่อสายไฟ ภาพถ่ายแสดงขั้วต่อสายไฟสำหรับอุปกรณ์ IDE
แหล่งจ่ายไฟพร้อมขั้วต่อไฟสำหรับไดรฟ์ SATA
อแดปเตอร์ IDE/SATA
ทุกอย่างชัดเจนมากในภาพถ่าย แรงดันไฟฟ้าที่ใช้สำหรับแหล่งจ่ายไฟคือ 5 V, 12 V และ GND นั่นคือสายไฟทั่วไปที่เชื่อมต่อกับเคส
การเชื่อมต่อทั้งหมดจะเกิดขึ้นเฉพาะเมื่อพีซีถูกตัดการเชื่อมต่อจากเครือข่าย
เมื่อต่อสายทั้งหมดแล้ว ให้เปิดคอมพิวเตอร์ ไดรฟ์ควรมีเสียงหมุน และแผงด้านหน้าควรติดสว่างเป็นสีแดง ไดโอดเปล่งแสงเป็นการส่งสัญญาณการดำเนินงาน
