โซลิดสเตตรีเลย์ได้รับความนิยมเมื่อเร็ว ๆ นี้ สำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์กำลังจำนวนมาก โซลิดสเตตรีเลย์กลายเป็นสิ่งจำเป็น ข้อได้เปรียบของพวกเขาคือการดำเนินงานจำนวนมากอย่างไม่เป็นสัดส่วนเมื่อเปรียบเทียบกับรีเลย์แม่เหล็กไฟฟ้าและความเร็วในการเปลี่ยนสูง ด้วยความสามารถในการเชื่อมต่อโหลดในขณะที่แรงดันไฟฟ้าข้ามศูนย์ จึงหลีกเลี่ยงกระแสไหลเข้าที่หนักหน่วง ในบางกรณีความรัดกุมของพวกมันก็มีบทบาทเชิงบวกเช่นกัน แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้เจ้าของรีเลย์มีข้อได้เปรียบในการสามารถซ่อมแซมได้โดยการเปลี่ยนชิ้นส่วนบางส่วน ในกรณีที่เกิดความล้มเหลว โซลิดสเตตรีเลย์ไม่สามารถซ่อมแซมได้และต้องเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด นี่คือคุณภาพเชิงลบ ราคาของรีเลย์ดังกล่าวค่อนข้างสูงชันและกลายเป็นเรื่องสิ้นเปลือง
เรามาลองร่วมกันสร้างโซลิดสเตตรีเลย์ด้วยมือของเราเองโดยรักษาคุณสมบัติเชิงบวกทั้งหมดไว้ แต่ไม่ต้องเติมวงจรด้วยเรซินหรือยาแนวเพื่อให้สามารถซ่อมแซมได้ในกรณีที่เกิดความล้มเหลว
โครงการ
ลองดูแผนภาพของอุปกรณ์ที่มีประโยชน์และจำเป็นนี้กัน
พื้นฐานของวงจรคือกำลัง triac T1 - BT138-800 สำหรับ 16 แอมแปร์และออปโตคัปเปลอร์ MOS3063 ที่ควบคุมแผนภาพแสดงตัวนำสีดำที่ต้องวางด้วยลวดทองแดงที่มีหน้าตัดสูงกว่า ขึ้นอยู่กับโหลดที่วางแผนไว้
จะสะดวกกว่าสำหรับฉันในการควบคุมไฟ LED ออปโตคัปเปลอร์จาก 220 โวลต์หรือจาก 12 หรือ 5 โวลต์ตามต้องการ
ในการควบคุมจาก 5 โวลต์คุณต้องเปลี่ยนตัวต้านทานแดมป์ 630 โอห์มเป็น 360 โอห์ม ทุกอย่างเหมือนเดิม
การให้คะแนนของชิ้นส่วนได้รับการคำนวณสำหรับ MOS3063 หากคุณใช้ออปโตคัปเปลอร์อื่น จะต้องคำนวณการให้คะแนนใหม่
Varistor R7 ปกป้องวงจรจากแรงดันไฟกระชาก
ห่วงโซ่ตัวบ่งชี้ นำ คุณสามารถลบออกได้ทั้งหมด แต่จะทำให้ชัดเจนยิ่งขึ้นว่าอุปกรณ์กำลังทำงานอยู่
ตัวต้านทาน R4, R5 และตัวเก็บประจุ C3, C4 ทำหน้าที่ป้องกันความล้มเหลวของ triac พิกัดได้รับการออกแบบสำหรับกระแสไม่เกิน 10 แอมแปร์ หากจำเป็นต้องใช้รีเลย์สำหรับโหลดจำนวนมาก จะต้องคำนวณพิกัดใหม่
หม้อน้ำทำความเย็นสำหรับ triac ขึ้นอยู่กับโหลดโดยตรง ด้วยกำลังไฟสามร้อยวัตต์ จึงไม่จำเป็นต้องมีหม้อน้ำเลย ดังนั้น ยิ่งโหลดมาก พื้นที่หม้อน้ำก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ยิ่ง triac มีความร้อนสูงเกินไปก็จะยิ่งทำงานได้นานขึ้น ดังนั้นแม้แต่เครื่องทำความเย็นก็จะไม่ฟุ่มเฟือย
หากคุณวางแผนที่จะควบคุมกำลังไฟที่เพิ่มขึ้น ทางออกที่ดีที่สุดคือติดตั้งไทรแอกกำลังสูงกว่า เช่น VTA41 ซึ่งมีพิกัด 40 แอมป์หรือคล้ายกัน ค่าชิ้นส่วนจะทำงานโดยไม่ต้องคำนวณใหม่
ชิ้นส่วนและร่างกาย
เราจะต้อง:
- ฟิวส์ F1 - 100 mA
- S1 - สวิตช์ไฟต่ำใด ๆ
- C1 – ตัวเก็บประจุ 0.063 uF 630 โวลต์
- C2 – 10 - 100 µF 25 โวลต์
- C3 – 2.7 nF 50 โวลต์
- C4 – 0.047 ยูเอฟ 630 โวลต์
- R1 – 470 kOhm 0.25 วัตต์
- R2 – 100 โอห์ม 0.25 วัตต์
- R3 – 330 โอห์ม 0.5 วัตต์
- R4 – 470 โอห์ม 2 วัตต์
- R5 – 47 โอห์ม 5 วัตต์
- R6 – 470 kOhm 0.25 วัตต์
- R7 – วาริสเตอร์ TVR12471 หรือที่คล้ายกัน
- R8 – โหลด
- D1 – ไดโอดบริดจ์ใดๆ ที่มีแรงดันไฟฟ้าอย่างน้อย 600 โวลต์ หรือประกอบจากไดโอดสี่ตัวแยกกัน เช่น 1N4007
- D2 – 6.2 โวลต์ซีเนอร์ไดโอด
- D3 – ไดโอด 1N4007
- T1 – ไตรแอก VT138-800.
- LED1 – สัญญาณใด ๆ ไดโอดเปล่งแสง.
การสร้างโซลิดสเตตรีเลย์
ขั้นแรก เราร่างการวางตำแหน่งของหม้อน้ำ เขียงหั่นขนม และชิ้นส่วนอื่นๆ ในเคส และยึดให้เข้าที่
ไทรแอคจะต้องหุ้มฉนวนจากหม้อน้ำทำความเย็นด้วยแผ่นนำความร้อนแบบพิเศษโดยใช้แผ่นนำความร้อน ส่วนผสมควรออกมาจากใต้ไทรแอกเล็กน้อยเมื่อขันสกรูยึดให้แน่น
จากนั้นวางชิ้นส่วนต่อไปนี้ตามแผนภาพแล้วบัดกรี
เราบัดกรีสายไฟเพื่อเชื่อมต่อกำลังและโหลด
เราวางอุปกรณ์ไว้ในเคส โดยก่อนหน้านี้ได้ทำการทดสอบภายใต้ภาระที่น้อยที่สุด
การทดสอบประสบความสำเร็จ
ดูวิดีโอ
ชมวิดีโอทดสอบอุปกรณ์ร่วมกับตัวควบคุมอุณหภูมิแบบดิจิทัล
