โหนด 1: บ่วง
ขอบเชือกพับเป็นสามส่วนในลักษณะซิกแซก จากนั้นให้เอามือซ้ายมาตรงกลาง ขอบที่สองของเชือกพันรอบตามเข็มนาฬิกา มีการเลี้ยวปกติหนึ่งครั้งเมื่อเลี้ยวครั้งที่สองคุณจะต้องเลื่อนไปทางซ้ายเพื่อรับเป้าเล็ง หลังจากนี้จะมีการเลี้ยวอีก 2 รอบ
ขอบเชือกที่เหลือสอดเข้าไปในห่วงด้านซ้ายจากด้านล่าง การดึงห่วงด้านขวาจะทำให้ห่วงด้านซ้ายตึงขึ้นจนกลายเป็นบ่วง ปมนี้ถูกโยนลงบนวัตถุที่ต้องยกและขันให้แน่นด้วยปลายด้านยาว ยิ่งดึงแรงก็ยิ่งยึดแน่นขึ้น ในกรณีนี้ ห่วงปรับให้แน่นจะถูกปล่อยออกอย่างง่ายดายหากไม่มีแรงดึงบนเชือกยาว
โหนด 2: บาร์เรล
นี่คือหน่วยสำหรับยกวัตถุและกล่องทรงกระบอก เชือกวางอยู่บนพื้นและมีวัตถุยกวางอยู่ตรงกลาง จากนั้นผูกด้วยปมปกติราวกับกำลังบีบของหนักห่วงของปมที่อยู่ด้านบนของวัตถุถูกยืดออกไปบนผนัง และดึงปลายเชือกขึ้น
ปมนี้ช่วยให้คุณสามารถยึดเชือกที่มีน้ำหนักเท่ากันโดยวางไว้บนเชือกแต่ละเส้น ทุกอย่างจะยึดอยู่ได้ตราบเท่าที่ปลายเชือกถูกดึงขึ้น
ปม 3: บาร์เรลคู่
ปลายเชือกผูกเป็นวงแหวน มันถูกวางไว้บนพื้น พับเป็นรูปแปดมีห่วงใหญ่และห่วงเล็ก มีการวางสิ่งของไว้ที่ทางแยก
ลูปขนาดใหญ่จะถูกถ่ายโอนผ่านโหลดไปยังลูปเล็ก มันถูกส่งผ่านอันที่เล็กกว่าดึงขึ้นแล้วโยนกลับเหนือน้ำหนักบรรทุก ถัดไปจะต้องวางให้ทั่ววงจร
ที่ด้านข้างของสิ่งของจะมีเชือก 2 วง คุณต้องดึงอันในไปด้านข้างแล้ววางทับอันนอก หลังจากนั้นเมื่อนำวงกลมด้านนอกเลื่อนเข้าด้านในก่อนหน้านี้ คุณสามารถขันปมรอบโหลดให้แน่นขึ้น
ปม 4: เคาน์เตอร์
ใช้เมื่อผูกเชือกสั้นที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเท่ากันให้เป็นเชือกยาวเส้นเดียว หนึ่งในนั้นมีการถักปมปกติ แต่ไม่ทำให้รัดกุม เชือกเส้นที่สองพันเข้าในห่วงของเขา และทำซ้ำรูปแบบของปม นอนเหมือนเขา การดึงปลายเชือกทั้งสองจะทำให้เกิดการเชื่อมต่อที่แน่นแฟ้น
โหนด 5: ตัวบีบรัด
มีห่วงเกิดขึ้นที่กึ่งกลางของเชือก มันเป็นรูปแปด 2 ลูปที่ได้จะพับเข้าหากันลง ผลลัพธ์ที่ได้คือปมที่เมื่อผูกกับวัตถุให้แน่นแล้ว จะไม่คลี่ออก แม้ว่าปลายของมันจะไม่ได้ได้รับการแก้ไขก็ตาม ใช้ผูกมือแทนกุญแจมือและผูกกระเป๋าด้วย
โหนด 6: ตัวนำค่ามัธยฐาน
โดยทั่วไปจะใช้เพื่อทำงานรอบๆ บริเวณที่หลุดลุ่ยบนเชือก และนำเชือกออกจากน้ำหนักบรรทุก เชือกพับครึ่งเหนือบริเวณที่เสียหายแล้วหมุนได้ 360 องศา
จากนั้นให้พับครึ่งห่วง ผลลัพธ์คือ 3 ลูปส่วนที่หลุดลุ่ยจะถูกส่งผ่านส่วนกลางและปลายจะแน่นขึ้น ส่งผลให้พื้นที่ที่มีข้อบกพร่องไม่มีส่วนร่วมในการบรรทุก ห่วงที่คุณทำสามารถใช้เป็นปลายเชือกที่สามได้
Node 7: บันไดหนีไฟ
เมื่อใช้วิธีนี้คุณสามารถผูกปมบนเชือกได้อย่างรวดเร็วในช่วงเวลาที่เท่ากันซึ่งจำเป็นสำหรับการสืบเชื้อสายอย่างสะดวกสบาย ปลายเชือกจับด้วยมือซ้าย ใช้มือขวาจับขอบด้านยาวประมาณความกว้างของมือ แล้วพับห่วงออกมา มันจะถูกส่งโดยไม่หมุนไปยังฝ่ามือซ้าย ด้วยวิธีนี้ วงแหวนจะถูกรวบรวมจากทั้งอ่าว
จากนั้นปลายเชือกจะร้อยผ่านห่วงทั้งหมดในคราวเดียว มันถูกหนีบไว้ในมือ ลุกขึ้น และอ่าวที่เหลือก็ถูกปล่อยออกไป เป็นผลให้โหนดรองรับจะถูกทำให้แน่นตลอดความยาว
ปมที่ 8: โบว์ไลน์
นี่คือปมสำหรับยึดเข้ากับส่วนรองรับ ขอบเชือกด้านขวาพันรอบเสาหรือต้นไม้ มีการประกอบห่วงที่ปลายด้านยาว เชือกเส้นเดียวกันก็สอดเข้าไปตรงกลาง
ปลายด้านสั้นของเชือกถูกสอดเข้าไปในห่วงที่ซับซ้อนที่เกิดขึ้น หลังจากนั้นปมจะแน่นขึ้น เพื่อป้องกันไม่ให้คลี่คลายคุณต้องผูกปลายด้านสั้นเข้ากับห่วงด้วยปมเดี่ยวธรรมดา
Knot 9: Bucket (ปล่อยด่วน)
ปมที่ฝากข้อมูลใช้สำหรับยึดเข้ากับส่วนรองรับและปลดออกอย่างรวดเร็ว เชือกพันอยู่ด้านหลังส่วนรองรับด้านซ้าย มีการวนซ้ำที่ปลายด้านสั้น จากนั้นเขาก็เดินไปรอบขอบด้านยาว และตรงกลางของมันจะพันเป็นวง ปมจะแน่นจนหยุด ปลายด้านสั้นถูกล็อคอยู่ในวง
หากดึงขอบด้านสั้น ปมจะคลี่ออก ด้วยเหตุนี้นักปีนเขาจึงใช้มัน เชือกเส้นเล็กผูกไว้กับปลายด้านสั้น โดยการลงไปตามเชือกแล้วดึงเชือก คุณสามารถปลดเชือกแล้วดึงเข้าหาตัวได้
บทที่ 10: รอกรอก
นี่เป็นวิธีหนึ่งในการลดภาระเมื่อมีการแทนที่โหลดที่ผูกไว้หากคุณโยนเชือกข้ามจุดหยุด คุณจะต้องใช้แรงน้อยลง 2 เท่าในการเลื่อนเชือก
จากนั้นให้ทำปมตัวนำตรงกลางที่ปลายด้านยาวของเชือก หลังจากนั้นก็จะพันกันอีกจุดหนึ่งและปลายของมันก็ถูกเกลียวเข้าไปในห่วง หากดึงมันจากด้านข้างของจุดที่สอง คุณจะได้รับความแข็งแกร่ง 3 เท่า วิธีนี้สามารถช่วยในการดึงรถออกจากโคลนหรือยกของหนักได้
