วัสดุ:
- ลวด;
- แผ่นไม้หรือแท่งไม้
- องค์ประกอบเพียโซอิเล็กทริกจากไฟแช็ก
- ไดโอดเปล่งแสง;
- ทรานซิสเตอร์ BC547;
- แบตเตอรี่คราวน์
กระบวนการผลิตเครื่องรับและส่งสัญญาณวิทยุ
เครื่องส่งสัญญาณวิทยุประกอบด้วยฐานไม้ซึ่งมีตัวนำลวด 2 เส้นติดกาวด้วยกาวร้อน ความยาวแนวนอนคือ 20 ซม. + 5 ซม. สำหรับขาและส่วนยึด ตัวนำต้องโค้งงอเป็นมุมฉากเพื่อให้สูงขึ้นเหนือพื้นรองเท้าที่ความสูง 3 ซม. ระยะห่างระหว่างครึ่งหนึ่งของเสาอากาศต้องมีอย่างน้อย 2 ซม. สายไฟหนึ่งเส้นถูกจ่ายให้กับตัวนำแต่ละตัวจากองค์ประกอบเพียโซอิเล็กทริกที่ติดกาว ไปที่พื้นรองเท้า ที่โค้งงอลวดเส้นเล็กบาง ๆ ที่ไม่มีฉนวนจะถูกบัดกรีเข้ากับเสาอากาศ ขอบของพวกมันถูกนำมารวมกันเพื่อที่ว่าเมื่อคุณกดองค์ประกอบเพียโซอิเล็กทริก ประกายไฟจะแตกระหว่างพวกมัน
เครื่องรับวิทยุเป็นเสาอากาศที่คล้ายกันบนฐานไม้บัดกรีระหว่างครึ่งหนึ่งเท่านั้น ไดโอดเปล่งแสง.
เมื่อคุณกดองค์ประกอบเพียโซอิเล็กทริกของเครื่องส่งสัญญาณ ประจุที่สร้างขึ้นจะสร้างคลื่นวิทยุอ่อนที่เสาอากาศ หากคุณวางอุปกรณ์ไว้ตรงข้ามกันที่ระยะ 5-10 ซม. เครื่องรับจะตอบสนองต่ออุปกรณ์นั้น ซึ่งจะตามมาด้วยการถูกแดดเผาในระยะสั้น นำ.
เพื่อเพิ่มความไวของเครื่องรับจึงใช้ทรานซิสเตอร์ BC547 ตัวสะสมของมันถูกบัดกรีเข้ากับตัวนำหนึ่งของเสาอากาศและสายไฟจากแบตเตอรี่ ฐานถึงครึ่งหลังของเสาอากาศ และตัวปล่อยผ่าน ไดโอดเปล่งแสง ไปยังสายไฟที่เหลือจากเม็ดมะยม
ด้วยแอมพลิฟายเออร์ดังกล่าวเครื่องรับจะสามารถตอบสนองได้ในระยะ 30-40 ซม. จากเครื่องส่งสัญญาณ
